Poeme : Amour D’un Enfant A Son Chien (Sibelle)

Même si je suis loin d’elle
Je pense quand même à elle
J’aimerais avoir des ailes
Pour aller te chercher dans le ciel
Je te ferai glisser sur un arc-en-ciel
Tout en fesant plein d’étincelles
De par cette ruelle, éclairée à la chandelle
Je t’amènerai vers la chapelle
Et dans un rituel, je prierai le ciel
De te donner la vie éternelle
Je m’occuperai de toi de facon maternelle
Et je te construitrai une niche présidentielle
Je t’habillerai d’un pantalon è bretelles
Pour que tu ressemble à un beau polichinelle
Et ensemble on apprendra le violoncelle
Voilà ma belle sibelle que je te révèle
Mon rêve perpétuel

A toi ma belle sibelle que j’aime ! ! ! ! !

mεmə si ʒə sɥi lwɛ̃ dεllə
ʒə pɑ̃sə kɑ̃ mεmə a εllə
ʒεməʁεz- avwaʁ dεz- εlə
puʁ ale tə ʃεʁʃe dɑ̃ lə sjεl
ʒə tə fəʁε ɡlise syʁ œ̃n- aʁk ɑ̃ sjεl
tut- ɑ̃ fəzɑ̃ plɛ̃ detɛ̃sεllə
də paʁ sεtə ʁyεllə, eklεʁe a la ʃɑ̃dεllə
ʒə tamεnəʁε vεʁ la ʃapεllə
e dɑ̃z- œ̃ ʁitɥεl, ʒə pʁjəʁε lə sjεl
də tə dɔne la vi etεʁnεllə
ʒə mɔkypəʁε də twa də fakɔ̃ matεʁnεllə
e ʒə tə kɔ̃stʁɥitʁε ynə niʃə pʁezidɑ̃sjεllə
ʒə tabijʁε dœ̃ pɑ̃talɔ̃ ε bʁətεllə
puʁ kə ty ʁəsɑ̃blə a œ̃ bo pɔliʃinεllə
e ɑ̃sɑ̃blə ɔ̃n- apʁɑ̃dʁa lə vjɔlɔ̃sεllə
vwala ma bεllə sibεllə kə ʒə tə ʁevεlə
mɔ̃ ʁεvə pεʁpetɥεl

a twa ma bεllə sibεllə kə ʒεmə ! ! !