Poeme : Trop Tard

Une lame froide
Une eau glaciale
Elle s’enfonce en mon cœur
Et me glace jusqu’au sang.
Ma peine coule au rythme de mes larmes
Sa voix m’appelle mais il est trop tard.
Son regard chavire, il comprend que c’est fini.
Cri de douleur et de rage contre ce destin si vite arrivé.

ynə lamə fʁwadə
ynə o ɡlasjalə
εllə sɑ̃fɔ̃sə ɑ̃ mɔ̃ kœʁ
e mə ɡlasə ʒysko sɑ̃.
ma pεnə kulə o ʁitmə də mε laʁmə
sa vwa mapεllə mεz- il ε tʁo taʁ.
sɔ̃ ʁəɡaʁ ʃaviʁə, il kɔ̃pʁɑ̃ kə sε fini.
kʁi də dulœʁ e də ʁaʒə kɔ̃tʁə sə dεstɛ̃ si vitə aʁive.