Poeme : Desespoir

Le regard noir fisé au loin
Les yeux vidés de toutes emotions
Je fixe, au loin, cette chose qui ne viendra pas
Mon bonheur, mon sourire, tout simplement ca.
Je n’ai plus envie de sourire,
Plus envie d’eclater de rire.
Ma vie n’est que martyre
Parsemée de nombreux soupirs.
Je voudrais tout simplement etre heureuse
Je ne crois pas en demander beaucoup.
Seulement pouvoir vivre quelque chose
Qui me donne en vie de continuer.
Je ne te demande pas de me dire
Que le temps règle tout.
Je ne te demande encore moin
De me fair tout oublier.
Je ne veux pas que tu m’oblige
A sortir quand je ne le veux pas.
Pourquoi personne ne peut voir
Ce dont j’ai reelement besoin ?
Je ne te demande pas que tu fasse un miracle
Pour me rendre heureuse.
Aucun besion de me decrocher la lune
Je n’en demande pas tant.
Je ne veux qu’un peut de comprehension
Que tu m’ecoute tout simplement.
Que tu sois la quand j’en ai besoin
C’est déja bien assez.

lə ʁəɡaʁ nwaʁ fize o lwɛ̃
lεz- iø vide də tutəz- əmɔsjɔ̃
ʒə fiksə, o lwɛ̃, sεtə ʃozə ki nə vjɛ̃dʁa pa
mɔ̃ bɔnœʁ, mɔ̃ suʁiʁə, tu sɛ̃pləmɑ̃ ka.
ʒə nε plysz- ɑ̃vi də suʁiʁə,
plysz- ɑ̃vi dεklate də ʁiʁə.
ma vi nε kə maʁtiʁə
paʁsəme də nɔ̃bʁø supiʁ.
ʒə vudʁε tu sɛ̃pləmɑ̃ εtʁə œʁøzə
ʒə nə kʁwa pa ɑ̃ dəmɑ̃de boku.
sələmɑ̃ puvwaʁ vivʁə kεlkə ʃozə
ki mə dɔnə ɑ̃ vi də kɔ̃tinɥe.
ʒə nə tə dəmɑ̃də pa də mə diʁə
kə lə tɑ̃ ʁεɡlə tu.
ʒə nə tə dəmɑ̃də ɑ̃kɔʁə mwɛ̃
də mə fεʁ tut- ublje.
ʒə nə vø pa kə ty mɔbliʒə
a sɔʁtiʁ kɑ̃ ʒə nə lə vø pa.
puʁkwa pεʁsɔnə nə pø vwaʁ
sə dɔ̃ ʒε ʁiləmɑ̃ bəzwɛ̃ ?
ʒə nə tə dəmɑ̃də pa kə ty fasə œ̃ miʁaklə
puʁ mə ʁɑ̃dʁə œʁøzə.
okœ̃ bəzjɔ̃ də mə dəkʁoʃe la lynə
ʒə nɑ̃ dəmɑ̃də pa tɑ̃.
ʒə nə vø kœ̃ pø də kɔ̃pʁəɑ̃sjɔ̃
kə ty məkutə tu sɛ̃pləmɑ̃.
kə ty swa la kɑ̃ ʒɑ̃n- ε bəzwɛ̃
sε deʒa bjɛ̃ ase.