Poeme : Immortal Dream

REVE IMMMORTEL

La colombe bat de l’aile
Elle a prit trop de plombs,
Mais que fait notre generation
Qui devait etre l’etincelle.

Quand la vie est trop lourde,
Quand trop de sang coule,
Quand je manque d’amour,

Je vole.
Je vole au-dessus de ma vie
Je plane loin de tous ces etres
Qui ne pensent qu’a detruire.

Detruire ? Ou et quoi ?
Il ne reste plus rien
Les vautours ont mange
Les derniers restes d’humanite.

Quand la tyrannie
Prend la place de nos vies,
Quand mon cœur explose par des bombardements
S’ecroule a terre,

Je plane.
Je plane dans un autre monde
Ou tout n’est que douceur
Calme et volupte.

Mais ce monde est futile
Et ne dure qu’un instant.
Juste le temps d’un reve
Et je redescends sur Terre
Ou tous mes reves se sont enfuis.

ʁəvə i εm εm εm ɔʁtεl

la kɔlɔ̃bə ba də lεlə
εllə a pʁi tʁo də plɔ̃b,
mε kə fε nɔtʁə ʒənəʁasjɔ̃
ki dəvε εtʁə lətɛ̃sεllə.

kɑ̃ la vi ε tʁo luʁdə,
kɑ̃ tʁo də sɑ̃ kulə,
kɑ̃ ʒə mɑ̃kə damuʁ,

ʒə vɔlə.
ʒə vɔlə o dəsy də ma vi
ʒə planə lwɛ̃ də tus sεz- εtʁə
ki nə pɑ̃se ka dətʁɥiʁə.

dətʁɥiʁə ? u e kwa ?
il nə ʁεstə plys ʁjɛ̃
lε votuʁz- ɔ̃ mɑ̃ʒə
lε dεʁnje ʁεstə dymanitə.

kɑ̃ la tiʁani
pʁɑ̃ la plasə də no vi,
kɑ̃ mɔ̃ kœʁ εksplozə paʁ dε bɔ̃baʁdəmɑ̃
sεkʁulə a teʁə,

ʒə planə.
ʒə planə dɑ̃z- œ̃n- otʁə mɔ̃də
u tu nε kə dusœʁ
kalmə e vɔlyptə.

mε sə mɔ̃də ε fytilə
e nə dyʁə kœ̃n- ɛ̃stɑ̃.
ʒystə lə tɑ̃ dœ̃ ʁəvə
e ʒə ʁədesɑ̃ syʁ teʁə
u tus mε ʁəvə sə sɔ̃t- ɑ̃fɥi.