Poeme : Juste Pleurer

Ma vie tombe en ruine
Tout mon monde s’est écroulé
Je ne vois plus le soleil à travers la brume
Je n’ai envie que de pleurer

Mon cœur me brule
Autour de moi, tout est chamboulé
À l’interieur mon âme hurle
Je n’ai envie que de pleurer

Je n’arrive pas a remonter la pente
Je ne sais d’ailleurs pas si j’y arriverai
Dans mon cœur se trace une immense fente
Je ne suis pas sure qu’elle se répare jamais

Une envie de crier
Domine toute mes pensées
Crier à tout le monde que je vais mal
Que personne n’arrivera jamais a me remonter le moral

Mais je ne peux pas faire ça
Ça ne pourrait qu’empirer mon cas
Alors je me contente de pleurer en silence
Pleurer sur ce mal que me hante

ma vi tɔ̃bə ɑ̃ ʁɥinə
tu mɔ̃ mɔ̃də sεt- ekʁule
ʒə nə vwa plys lə sɔlεj a tʁavεʁ la bʁymə
ʒə nε ɑ̃vi kə də pləʁe

mɔ̃ kœʁ mə bʁylə
otuʁ də mwa, tut- ε ʃɑ̃bule
a lɛ̃təʁjœʁ mɔ̃n- amə yʁlə
ʒə nε ɑ̃vi kə də pləʁe

ʒə naʁivə pa a ʁəmɔ̃te la pɑ̃tə
ʒə nə sε dajœʁ pa si ʒi aʁivəʁε
dɑ̃ mɔ̃ kœʁ sə tʁasə ynə imɑ̃sə fɑ̃tə
ʒə nə sɥi pa syʁə kεllə sə ʁepaʁə ʒamε

ynə ɑ̃vi də kʁje
dɔminə tutə mε pɑ̃se
kʁje a tu lə mɔ̃də kə ʒə vε mal
kə pεʁsɔnə naʁivəʁa ʒamεz- a mə ʁəmɔ̃te lə mɔʁal

mε ʒə nə pø pa fεʁə sa
sa nə puʁʁε kɑ̃piʁe mɔ̃ ka
alɔʁ ʒə mə kɔ̃tɑ̃tə də pləʁe ɑ̃ silɑ̃sə
pləʁe syʁ sə mal kə mə-ɑ̃tə