Poeme : Question

Je ne suis pas a la hauteur de mes attentes
Le gris qui envellope mes ailes imaginaires
S’étend sur la fine couche de mes yeux vert
Encombrant l’ouï de mes paroles déficientes

La satanée impréssion de l’idéale vertue
Me transperce doucement un reste inerspéré
De pensées breves et efficaces de vitalité
Ecoutant d’une oreille ultime l’homone défendue

Si la seule exactitude que mon cœur focalise
Reprend forme sous les rayons d’un soleil noir
Brillant d’une émotion, futile sort de croire
L’homme en moi et cette future pensée s’égalise

Si elle le souhaite. Car telle est la question.

ʒə nə sɥi pa a la-otœʁ də mεz- atɑ̃tə
lə ɡʁi ki ɑ̃vεllɔpə mεz- εləz- imaʒinεʁə
setɑ̃ syʁ la finə kuʃə də mεz- iø vεʁ
ɑ̃kɔ̃bʁɑ̃ lui də mε paʁɔlə defisjɑ̃tə

la satane ɛ̃pʁesjɔ̃ də lidealə vεʁtɥ
mə tʁɑ̃spεʁsə dusəmɑ̃ œ̃ ʁεstə inεʁspeʁe
də pɑ̃se bʁəvəz- e efikasə də vitalite
əkutɑ̃ dynə ɔʁεjə yltimə lomonə defɑ̃dɥ

si la sələ εɡzaktitydə kə mɔ̃ kœʁ fɔkalizə
ʁəpʁɑ̃ fɔʁmə su lε ʁεjɔ̃ dœ̃ sɔlεj nwaʁ
bʁijɑ̃ dynə emɔsjɔ̃, fytilə sɔʁ də kʁwaʁə
lɔmə ɑ̃ mwa e sεtə fytyʁə pɑ̃se seɡalizə

si εllə lə suεtə. kaʁ tεllə ε la kεstjɔ̃.