Poeme : Tableau Noir

Ce froid si terrible
Se cache en moi,
Je connais son vice
Il ’y a peu je perdais tout mes caprices,

Je reprend les marques de ma vie,
J’ai perdu toutes ces choses merveilleuse
Et j’en perd d’autres a chaques seconde,
Mais je ne peux me résoudre a perdre ce combat,
J’ai perdu du temps dans ma vie,
Mais aujourd’hui c’est fini,

L’encre de ma plume vide,
Je pose mon crayon
Au bords de mon inspirartion,
Il ne reste juste que ces larmes qui servent de point de suspensions,

Que vais-je faire de ma vie a venir ?

sə fʁwa si teʁiblə
sə kaʃə ɑ̃ mwa,
ʒə kɔnε sɔ̃ visə
ili a pø ʒə pεʁdε tu mε kapʁisə,

ʒə ʁəpʁɑ̃ lε maʁk də ma vi,
ʒε pεʁdy tutə sε ʃozə mεʁvεjøzə
e ʒɑ̃ pεʁ dotʁəz- a ʃak səɡɔ̃də,
mε ʒə nə pø mə ʁezudʁə a pεʁdʁə sə kɔ̃ba,
ʒε pεʁdy dy tɑ̃ dɑ̃ ma vi,
mεz- oʒuʁdɥi sε fini,

lɑ̃kʁə də ma plymə vidə,
ʒə pozə mɔ̃ kʁεjɔ̃
o bɔʁd də mɔ̃n- ɛ̃spiʁaʁsjɔ̃,
il nə ʁεstə ʒystə kə sε laʁmə- ki sεʁve də pwɛ̃ də syspɑ̃sjɔ̃,

kə vε ʒə fεʁə də ma vi a vəniʁ ?