Poeme : Humaine

Une âme se meurt
Au fond de mon cœur
Elle pleure de tristesse
Attaché avec ses lien de tresse

Un cœur se vide
Détruit par les arachnides
Que sont les hommes
Du fin fond de leur mobile-home

Un Corp se refroidit
Abatut par le monde
Devant l’ordi

Un esprit immonde
Vient prendre sa place
Et il s’y prélasse

Écrit le 8/05/2006 à 04h30

ynə amə sə məʁ
o fɔ̃ də mɔ̃ kœʁ
εllə plœʁə də tʁistεsə
ataʃe avεk sε ljɛ̃ də tʁεsə

œ̃ kœʁ sə vidə
detʁɥi paʁ lεz- aʁaknidə
kə sɔ̃ lεz- ɔmə
dy fɛ̃ fɔ̃ də lœʁ mɔbilə ɔmə

œ̃ kɔʁp sə ʁəfʁwadi
abaty paʁ lə mɔ̃də
dəvɑ̃ lɔʁdi

œ̃n- εspʁi imɔ̃də
vjɛ̃ pʁɑ̃dʁə sa plasə
e il si pʁelasə

ekʁi lə ɥi slaʃ zeʁo sɛ̃k slaʃ dø milə siz- a zeʁo katʁə aʃ tʁɑ̃tə