Poeme : Laisse Aller Ta Tristesse

Laisse couler la larme
Qui te menace de sa plus violente arme
Laisse toi allée
Vers se rêve aillé

La tristesse n’est pas un mensonge
Ou encore un péché
Elle ne réflete que le songe
D’un amour ébréché

Dans se corps souple
Qu’est l’enivrance
Que l’on soit seul ou en couple
On resent tous une délivrance

lεsə kule la laʁmə
ki tə mənasə də sa plys vjɔlɑ̃tə aʁmə
lεsə twa ale
vεʁ sə ʁεvə aje

la tʁistεsə nε pa œ̃ mɑ̃sɔ̃ʒə
u ɑ̃kɔʁə œ̃ peʃe
εllə nə ʁeflətə kə lə sɔ̃ʒə
dœ̃n- amuʁ ebʁeʃe

dɑ̃ sə kɔʁ suplə
kε lɑ̃nivʁɑ̃sə
kə lɔ̃ swa səl u ɑ̃ kuplə
ɔ̃ ʁəse tusz- ynə delivʁɑ̃sə