Poeme : Jsouffre

Jsouffre, toujours de cette solitude
Depuis bientôt un an,
Elle m’habite sans cesse à tout moment.
Sans prévenir, elle s’installe
Me rend triste, je me sens vide
Inutile et seule, sur ma planète
Je voudrais jsute de nouveaux amis, de nouvelles têtes.
Marre, de cette solitude,
Sentiment d’abandon
Une sensation en moi gravée
Je me sens tranparente et vidée
De pleurs, de peurs
Je voudrais que ça cesse,
Qu’enfin ce cauchemard s’arrête
Je veux jsute me retrouver,
Etre heureuse, être entourée.

ʒsufʁə, tuʒuʁ də sεtə sɔlitydə
dəpɥi bjɛ̃to œ̃n- ɑ̃,
εllə mabitə sɑ̃ sεsə a tu mɔmɑ̃.
sɑ̃ pʁevəniʁ, εllə sɛ̃stalə
mə ʁɑ̃ tʁistə, ʒə mə sɑ̃s vidə
inytilə e sələ, syʁ ma planεtə
ʒə vudʁε ʒsytə də nuvoz- ami, də nuvεllə tεtə.
maʁə, də sεtə sɔlitydə,
sɑ̃timɑ̃ dabɑ̃dɔ̃
ynə sɑ̃sasjɔ̃ ɑ̃ mwa ɡʁave
ʒə mə sɑ̃s tʁɑ̃paʁɑ̃tə e vide
də plœʁ, də pœʁ
ʒə vudʁε kə sa sεsə,
kɑ̃fɛ̃ sə koʃəmaʁ saʁεtə
ʒə vø ʒsytə mə ʁətʁuve,
εtʁə œʁøzə, εtʁə ɑ̃tuʁe.