Prose : Soleil Et La Lune
Soleil Et La Lune
Je suis le soleil, tu es la lune.
Lorsque tu te lèves je me couche.
On me parle tant de toi le jour et je pense à toi la nuit.
Quand pourrais-je te voir ?
Chaque décennie…
Ce court instant est pour moi un privilège.
Pour les Hommes du moyen âge un sacrilège.
Je t’aime et pense à toi même si tu ne le sais pas.
Lorsque tu te lèves je me couche.
On me parle tant de toi le jour et je pense à toi la nuit.
Quand pourrais-je te voir ?
Chaque décennie…
Ce court instant est pour moi un privilège.
Pour les Hommes du moyen âge un sacrilège.
Je t’aime et pense à toi même si tu ne le sais pas.
Cesar
Pour mettre un commentaire
Poème en Phonétique
ʒə sɥi lə sɔlεj, ty ε la lynə.
lɔʁskə ty tə lεvə ʒə mə kuʃə.
ɔ̃ mə paʁlə tɑ̃ də twa lə ʒuʁ e ʒə pɑ̃sə a twa la nɥi.
kɑ̃ puʁʁε ʒə tə vwaʁ ?
ʃakə desεni…
sə kuʁ ɛ̃stɑ̃ ε puʁ mwa œ̃ pʁivilεʒə.
puʁ lεz- ɔmə dy mwajɛ̃ aʒə œ̃ sakʁilεʒə.
ʒə tεmə e pɑ̃sə a twa mεmə si ty nə lə sε pa.
lɔʁskə ty tə lεvə ʒə mə kuʃə.
ɔ̃ mə paʁlə tɑ̃ də twa lə ʒuʁ e ʒə pɑ̃sə a twa la nɥi.
kɑ̃ puʁʁε ʒə tə vwaʁ ?
ʃakə desεni…
sə kuʁ ɛ̃stɑ̃ ε puʁ mwa œ̃ pʁivilεʒə.
puʁ lεz- ɔmə dy mwajɛ̃ aʒə œ̃ sakʁilεʒə.
ʒə tεmə e pɑ̃sə a twa mεmə si ty nə lə sε pa.