Poème-France.com

Prose : Soleil Et La Lune



Soleil Et La Lune

Je suis le soleil, tu es la lune.
Lorsque tu te lèves je me couche.
On me parle tant de toi le jour et je pense à toi la nuit.
Quand pourrais-je te voir ?
Chaque décennie…
Ce court instant est pour moi un privilège.
Pour les Hommes du moyen âge un sacrilège.
Je t’aime et pense à toi même si tu ne le sais pas.
Cesar

Pour mettre un commentaire

Poème en Phonétique

ʒə sɥi lə sɔlεj, ty ε la lynə.
lɔʁskə ty tə lεvə ʒə mə kuʃə.
ɔ̃ mə paʁlə tɑ̃ də twa lə ʒuʁ e ʒə pɑ̃sə a twa la nɥi.
kɑ̃ puʁʁε ʒə tə vwaʁ ?
ʃakə desεni…
sə kuʁ ɛ̃stɑ̃ ε puʁ mwa œ̃ pʁivilεʒə.
puʁ lεz- ɔmə dy mwajɛ̃ aʒə œ̃ sakʁilεʒə.
ʒə tεmə e pɑ̃sə a twa mεmə si ty nə lə sε pa.