Poeme : La Cicatrice

Parce que je suis…
Je suis une cicatrice
Une plaie ouverte sur le monde qui se referme devant moi, une tâche de sang sur les bras du monde.
Je suis la blessure emplie de mal, de mille souffrances… mise a mort, mise a mal, une errance.
Je vais crever et je voudrais mourir,
Je voudrais Mourir mais pas Crever !
Personne ne sait ça ! Personne, ils dorment tous sans y penser, ils dorment, il dort…
Je pleure seule tellement seule que je me prends pour la solitude même… Et la solitude m’aime c’est bien la seule, c bien la seule ! L’amoureuse du vide, l’amoureuse de l’absent…
Le vide mon amour.
Le vide ne m’entoure pas !
Je suis le vide, a l’interieur, a l’interieur seulement la vérité inconnue n’est que l’abîme sombre qui me fait peur et celui-la même qui me poursuit.
Je voudrais mourir et j’ai peur de crever !
Mais je suis morte pourtant tant de fois !
Tant de fois…
Je suis une cicatrice.

paʁsə kə ʒə sɥi…
ʒə sɥiz- ynə sikatʁisə
ynə plε uvεʁtə syʁ lə mɔ̃də ki sə ʁəfεʁmə dəvɑ̃ mwa, ynə taʃə də sɑ̃ syʁ lε bʁa dy mɔ̃də.
ʒə sɥi la blesyʁə ɑ̃pli də mal, də milə sufʁɑ̃sə… mizə a mɔʁ, mizə a mal, ynə eʁɑ̃sə.
ʒə vε kʁəve e ʒə vudʁε muʁiʁ,
ʒə vudʁε muʁiʁ mε pa kʁəve !
pεʁsɔnə nə sε sa ! pεʁsɔnə, il dɔʁme tus sɑ̃z- i pɑ̃se, il dɔʁme, il dɔʁ…
ʒə plœʁə sələ tεllmɑ̃ sələ kə ʒə mə pʁɑ̃ puʁ la sɔlitydə mεmə… e la sɔlitydə mεmə sε bjɛ̃ la sələ, se bjɛ̃ la sələ ! lamuʁøzə dy vidə, lamuʁøzə də labsɑ̃…
lə vidə mɔ̃n- amuʁ.
lə vidə nə mɑ̃tuʁə pa !
ʒə sɥi lə vidə, a lɛ̃təʁjœʁ, a lɛ̃təʁjœʁ sələmɑ̃ la veʁite ɛ̃kɔnɥ nε kə labimə sɔ̃bʁə ki mə fε pœʁ e səlɥi la mεmə ki mə puʁsɥi.
ʒə vudʁε muʁiʁ e ʒε pœʁ də kʁəve !
mε ʒə sɥi mɔʁtə puʁtɑ̃ tɑ̃ də fwa !
tɑ̃ də fwa…
ʒə sɥiz- ynə sikatʁisə.