Poeme : Aurore

Aurore

Depuis l’aube des temps
L’aurore ouvre le ciel
Le soleil émerge de la tamise de nuage
Ses doux rayon caresse le tapis de gazon
Les premières gouttes de rosé apparaissent
Regarde celle qui caresse le doux duvet d’un pétale de rose
Tous ses mots de douceur
Ne cacherais pas cette merveilleuse personnalité
Qui ce trouve sous ce prénom
Aurore

Chris en thème

oʁɔʁə

dəpɥi lobə dε tɑ̃
loʁɔʁə uvʁə lə sjεl
lə sɔlεj emεʁʒə də la tamizə də nɥaʒə
sε du ʁεjɔ̃ kaʁεsə lə tapi də ɡazɔ̃
lε pʁəmjεʁə ɡutə də ʁoze apaʁεse
ʁəɡaʁdə sεllə ki kaʁεsə lə du dyvε dœ̃ petalə də ʁozə
tus sε mo də dusœʁ
nə kaʃəʁε pa sεtə mεʁvεjøzə pεʁsɔnalite
ki sə tʁuvə su sə pʁenɔ̃
oʁɔʁə

kʁiz- ɑ̃ tεmə