Poeme : Cette Chaleur…

Elle revient en moi,
Cette solitude qui ne me quitte pas,
Elle se balade dans mon corps,
Elle veut juste me rendre moin fort,

Elle me gene, en ce moment,
Parce que je me dis qu’il est temps,
Que les choses changent, evoluent,
Pas qu’à petit feu elle me tue,

Je voudrai pouvoir crier,
Une fois me laisser aller,
Laisser une larme, sur mes joues, coulée,
Juste me delivrer,

Mais je ne peux baisser les bras,
Je dois préservé cette fierté,
Qui m’empeche de tomber au plus bas,
Droite, elle m’oblige à rester,

Mes jambes ne doivent flancher,
Mon cœur a besoin de cette chaleur,
Elle me donnera ce bonheur,
Qui m’empechera d’y rester…

εllə ʁəvjɛ̃ ɑ̃ mwa,
sεtə sɔlitydə ki nə mə kitə pa,
εllə sə baladə dɑ̃ mɔ̃ kɔʁ,
εllə vø ʒystə mə ʁɑ̃dʁə mwɛ̃ fɔʁ,

εllə mə ʒənə, ɑ̃ sə mɔmɑ̃,
paʁsə kə ʒə mə di kil ε tɑ̃,
kə lε ʃozə ʃɑ̃ʒe, əvɔlɥe,
pa ka pəti fø εllə mə tɥ,

ʒə vudʁε puvwaʁ kʁje,
ynə fwa mə lεse ale,
lεse ynə laʁmə, syʁ mε ʒu, kule,
ʒystə mə dəlivʁe,

mε ʒə nə pø bεse lε bʁa,
ʒə dwa pʁezεʁve sεtə fjεʁte,
ki mɑ̃pεʃə də tɔ̃be o plys ba,
dʁwatə, εllə mɔbliʒə a ʁεste,

mε ʒɑ̃bə nə dwave flɑ̃ʃe,
mɔ̃ kœʁ a bəzwɛ̃ də sεtə ʃalœʁ,
εllə mə dɔnəʁa sə bɔnœʁ,
ki mɑ̃pεʃəʁa di ʁεste…