Poeme : Musique

Incapable de le dire,
Je suis obligé de l’écrire,
Mais le seul moyen de comprendre
Reste encore de l’entendre.

Cette musique si douce,
Au rythme harmonieux,
Emet des secousses
Dans mon cœur malheureux.

Tout semble se mêler,
Se tordre puis se démêler,
Pour former une boucle infinie,
Aux formes indéfinies.

Chaque note semble essentielle,
Sans laquelle rien ne serait pareil.
C’est donc d’un accord parfait
Que ce chef-d’oeuvre est né.

ɛ̃kapablə də lə diʁə,
ʒə sɥiz- ɔbliʒe də lekʁiʁə,
mε lə səl mwajɛ̃ də kɔ̃pʁɑ̃dʁə
ʁεstə ɑ̃kɔʁə də lɑ̃tɑ̃dʁə.

sεtə myzikə si dusə,
o ʁitmə-aʁmɔnjø,
əmε dε səkusə
dɑ̃ mɔ̃ kœʁ maləʁø.

tu sɑ̃blə sə mεle,
sə tɔʁdʁə pɥi sə demεle,
puʁ fɔʁme ynə buklə ɛ̃fini,
o fɔʁməz- ɛ̃defini.

ʃakə nɔtə sɑ̃blə esɑ̃sjεllə,
sɑ̃ lakεllə ʁjɛ̃ nə səʁε paʁεj.
sε dɔ̃k dœ̃n- akɔʁ paʁfε
kə sə ʃεf dœvʁə ε ne.