Poeme : Victoria

Le smog est une nouvelle fois baladeur
Sur le pont qui relie nos deux ames
Je me fais dandy tandis que tu me fuis
Me prennant pour un quelconque monstre
Issus de ton imagination fertile
Dans cet air humide je sens l’odeur de ton sang
Qui sature l’atmosphère
Pris au piège contre la rembarde qui te proteges
D’une chute potentiellement mortelle
Je m’approche de toi doucement
Apeurée tu tentes de garder une consistance
En me lancant un regard plein de dédain.
Notre relation s’apparente a une chasse sans fin
Tandis que malgré tout l’alchimie est presente
Au final mon amour pour toi
S’apparente a un sport sanglant
Qui me fais saigner le cœur sans arret
Mais maintenant que je te tiens tout contre moi
Je ne te laisserai plus fuir
Deja je sens ta resolution s’enfuir
Au contact de mon souffle sur ta nuque
C’est ainsi que ma devotion s’affirme
A tes pieds, prostré dans un respect ancestral
Je suis venu t’offrir mon âme sur un plateau d’argent
Laisse moi donc sceller notre pacte
Dans ta chair douce et fraiche
Je sens tes lèvres
Chargées de desir
Qui sont sur le point
De me devorer vivant le cœur.
Je ne puis t’offrir de loyauté plus grande
Que celle ci
Accepte donc cette âme qui t’es offerte en sacrifice
Et devient une autre des chaines d’argent
Qui enserrent deja mon cœur meurtri.
Je ne peux ni ne ressent l’envie de me liberer
D’un fardeau aussi doux que le baiser des anges.

lə smɔɡ εt- ynə nuvεllə fwa baladœʁ
syʁ lə pɔ̃ ki ʁəli no døz- amə
ʒə mə fε dɑ̃di tɑ̃di kə ty mə fɥi
mə pʁεnɑ̃ puʁ œ̃ kεlkɔ̃kə mɔ̃stʁə
isys də tɔ̃n- imaʒinasjɔ̃ fεʁtilə
dɑ̃ sεt εʁ ymidə ʒə sɑ̃s lɔdœʁ də tɔ̃ sɑ̃
ki satyʁə latmɔsfεʁə
pʁiz- o pjεʒə kɔ̃tʁə la ʁɑ̃baʁdə ki tə pʁɔtəʒə
dynə ʃytə pɔtɑ̃sjεllmɑ̃ mɔʁtεllə
ʒə mapʁoʃə də twa dusəmɑ̃
apəʁe ty tɑ̃tə də ɡaʁde ynə kɔ̃sistɑ̃sə
ɑ̃ mə lɑ̃kɑ̃ œ̃ ʁəɡaʁ plɛ̃ də dedɛ̃.
nɔtʁə ʁəlasjɔ̃ sapaʁɑ̃tə a ynə ʃasə sɑ̃ fɛ̃
tɑ̃di kə malɡʁe tu lalʃimi ε pʁəzɑ̃tə
o final mɔ̃n- amuʁ puʁ twa
sapaʁɑ̃tə a œ̃ spɔʁ sɑ̃ɡlɑ̃
ki mə fε sεɲe lə kœʁ sɑ̃z- aʁε
mε mɛ̃tənɑ̃ kə ʒə tə tjɛ̃ tu kɔ̃tʁə mwa
ʒə nə tə lεsəʁε plys fɥiʁ
dəʒa ʒə sɑ̃s ta ʁəsɔlysjɔ̃ sɑ̃fɥiʁ
o kɔ̃takt də mɔ̃ suflə syʁ ta nykə
sεt- ɛ̃si kə ma dəvɔsjɔ̃ safiʁmə
a tε pje, pʁɔstʁe dɑ̃z- œ̃ ʁεspε ɑ̃sεstʁal
ʒə sɥi vəny tɔfʁiʁ mɔ̃n- amə syʁ œ̃ plato daʁʒe
lεsə mwa dɔ̃k sεlle nɔtʁə paktə
dɑ̃ ta ʃεʁ dusə e fʁεʃə
ʒə sɑ̃s tε lεvʁə
ʃaʁʒe də dəziʁ
ki sɔ̃ syʁ lə pwɛ̃
də mə dəvɔʁe vivɑ̃ lə kœʁ.
ʒə nə pɥi tɔfʁiʁ də lwajote plys ɡʁɑ̃də
kə sεllə si
aksεptə dɔ̃k sεtə amə ki tε ɔfεʁtə ɑ̃ sakʁifisə
e dəvjɛ̃ ynə otʁə dε ʃεnə daʁʒe
ki ɑ̃seʁe dəʒa mɔ̃ kœʁ məʁtʁi.
ʒə nə pø ni nə ʁəse lɑ̃vi də mə libəʁe
dœ̃ faʁdo osi du kə lə bεze dεz- ɑ̃ʒə.