Poeme : Quand Le Cœur Se Retourne

Quand le cœur se retourne
Qu’il se met à pleurer
Quand la vision se tourne
Qu’elle accoste passé

Quand le cœur se retourne,
Que les larmes s’épuisent
Quand les vœux se détournent
Qu’ils en viennent à l’Église

Quand le cœur se retourne, encore
Quand la vie n’est plus reine
Qu’elle est charmée par la sienne
Et de ses boucles d’or

Quand le cœur se déforme
Qu’il n’a plus de cœur
Qu’il sépare le petit de l’énorme
Pendant des heures

Quand le cœur tourbillonne
Que sa folie le détrône
Quand elle passe au travers
Il est son propre père

kɑ̃ lə kœʁ sə ʁətuʁnə
kil sə mεt a pləʁe
kɑ̃ la vizjɔ̃ sə tuʁnə
kεllə akɔstə pase

kɑ̃ lə kœʁ sə ʁətuʁnə,
kə lε laʁmə- sepɥize
kɑ̃ lε veyks sə detuʁne
kilz- ɑ̃ vjεne a leɡlizə

kɑ̃ lə kœʁ sə ʁətuʁnə, ɑ̃kɔʁə
kɑ̃ la vi nε plys ʁεnə
kεllə ε ʃaʁme paʁ la sjεnə
e də sε buklə dɔʁ

kɑ̃ lə kœʁ sə defɔʁmə
kil na plys də kœʁ
kil sepaʁə lə pəti də lenɔʁmə
pɑ̃dɑ̃ dεz- œʁ

kɑ̃ lə kœʁ tuʁbijɔnə
kə sa fɔli lə detʁonə
kɑ̃t- εllə pasə o tʁavεʁ
il ε sɔ̃ pʁɔpʁə pεʁə