Poeme : Rien Que Toi

Mon âme,
Mon cœur blâme
Le sourire sur ma face
Le bonheur me laisse des traces

Misère je quémande tes baiser
Mes lèvres sont sèchent, léser
Tu ne romps pas tes charmes
Pourtant je serais bien calme

Je garde espoir, dans cette obscurité
J’attend la lumière du jour avec anxiété
Cette angoisse qui me ronge de tout part
Vais je te retrouvé ma compagne mon rempare

Je suis dans l’impasse
Abandonné par la lumière de l’amour
Apporte moi ton éclaircissement je trépasses
Même suffocant je continuerais a te faire la cour

La vie sur terre sans toi, l’enfer !
C’est comme une île sans mer
Un ciel de pleine lune dénué d’étoile
Un catamaran a la recherche du vent sans voile

Dois je te dire que je t’aime
Que sans toi la vie m’est blême
Tout en espérant, je garde le sourire sur ma face
Car le bonheur m’a laissé et me laisse des traces

mɔ̃n- amə,
mɔ̃ kœʁ blamə
lə suʁiʁə syʁ ma fasə
lə bɔnœʁ mə lεsə dε tʁasə

mizεʁə ʒə kemɑ̃də tε bεze
mε lεvʁə- sɔ̃ sεʃe, leze
ty nə ʁɔ̃ pa tε ʃaʁmə
puʁtɑ̃ ʒə səʁε bjɛ̃ kalmə

ʒə ɡaʁdə εspwaʁ, dɑ̃ sεtə ɔpskyʁite
ʒatɑ̃ la lymjεʁə dy ʒuʁ avεk ɑ̃ksjete
sεtə ɑ̃ɡwasə ki mə ʁɔ̃ʒə də tu paʁ
vε ʒə tə ʁətʁuve ma kɔ̃paɲə mɔ̃ ʁɑ̃paʁə

ʒə sɥi dɑ̃ lɛ̃pasə
abɑ̃dɔne paʁ la lymjεʁə də lamuʁ
apɔʁtə mwa tɔ̃n- eklεʁsisəmɑ̃ ʒə tʁepasə
mεmə syfɔkɑ̃ ʒə kɔ̃tinɥəʁεz- a tə fεʁə la kuʁ

la vi syʁ teʁə sɑ̃ twa, lɑ̃fe !
sε kɔmə ynə ilə sɑ̃ mεʁ
œ̃ sjεl də plεnə lynə denye detwalə
œ̃ katamaʁɑ̃ a la ʁəʃεʁʃə dy vɑ̃ sɑ̃ vwalə

dwa ʒə tə diʁə kə ʒə tεmə
kə sɑ̃ twa la vi mε blεmə
tut- ɑ̃n- εspeʁɑ̃, ʒə ɡaʁdə lə suʁiʁə syʁ ma fasə
kaʁ lə bɔnœʁ ma lεse e mə lεsə dε tʁasə