Poeme : Solitude…

Seule…

Assise dans un coin
… À lécart un peuplus loin

Elle sest installée
… Les autres lont décidés

Souffrant gravement
… Seule avec se méchant

Elle se debat jour et nuit
… De ses souvenirs qui lenvahies

Elle pleure naufrage
… Pleure tout ses démons de rage

Dans le vide qui la hante
… Du poison qui la rend moin puissante

Elle veut se libérée
… Mais comment sen évadé

Pour nous cest pas grand chose
… Alors que pour elle cest double dose

Pour enfin quitter ce monde
… Ce qui pour elle est immonde

Mais on ne peut en juger
… Puisque cest elle qui vie avec ses blessures forger

Alors quelle nous regarde samuser
… Nosant pas se proposer de peur detre rejetée

Elle reste la a écouter
… En se disant que demain cest jour nouveau jour elle
Pourra peut etre etre sauvée

Elle souffre en silence
… De bien-fait de bien vaillance

En osant croire
… Que quelqun lapercevra despoir

Pour pouvoir laisser tomber
… La solitude qui la formée

Elle ses assise dans un coin
… A lécart un peu plus loin

Nosant pas se proposer
… De peur detre rejetée…

sələ…

asizə dɑ̃z- œ̃ kwɛ̃
… a lekaʁ œ̃ pəplys lwɛ̃

εllə sεst ɛ̃stale
… lεz- otʁə- lɔ̃ deside

sufʁɑ̃ ɡʁavəmɑ̃
… sələ avεk sə meʃɑ̃

εllə sə dəba ʒuʁ e nɥi
… də sε suvəniʁ ki lɑ̃vai

εllə plœʁə nofʁaʒə
… plœʁə tu sε demɔ̃ də ʁaʒə

dɑ̃ lə vidə ki la-ɑ̃tə
… dy pwazɔ̃ ki la ʁɑ̃ mwɛ̃ pɥisɑ̃tə

εllə vø sə libeʁe
… mε kɔmɑ̃ sεn evade

puʁ nu sεst pa ɡʁɑ̃ ʃozə
… alɔʁ kə puʁ εllə sεst dublə dozə

puʁ ɑ̃fɛ̃ kite sə mɔ̃də
… sə ki puʁ εllə εt- imɔ̃də

mεz- ɔ̃ nə pø ɑ̃ ʒyʒe
… pɥiskə sεst εllə ki vi avεk sε blesyʁə fɔʁʒe

alɔʁ kεllə nu ʁəɡaʁdə samyze
… nozɑ̃ pa sə pʁɔpoze də pœʁ dətʁə ʁəʒəte

εllə ʁεstə la a ekute
… ɑ̃ sə dizɑ̃ kə dəmɛ̃ sεst ʒuʁ nuvo ʒuʁ εllə
puʁʁa pø εtʁə εtʁə sove

εllə sufʁə ɑ̃ silɑ̃sə
… də bjɛ̃ fε də bjɛ̃ vajɑ̃sə

ɑ̃n- ozɑ̃ kʁwaʁə
… kə kεlkn lapεʁsεvʁa dεspwaʁ

puʁ puvwaʁ lεse tɔ̃be
… la sɔlitydə ki la fɔʁme

εllə sεz- asizə dɑ̃z- œ̃ kwɛ̃
… a lekaʁ œ̃ pø plys lwɛ̃

nozɑ̃ pa sə pʁɔpoze
… də pœʁ dətʁə ʁəʒəte…