Poeme : A L’ombre Calme D’un Oranger En Fleurs

A l’ombre calme d’un oranger en fleurs
Je respire le doux bruit de la nature
J’écoute les senteurs de toutes ses lueurs
Et sointe grand nombre de mes blessures

Une plaie béante a envahit mon cœur
Je ressens en moi les larmes de douleur
Une sentiment de colère m’envahit
Je suhaite m’envoler vers l’infini

A l’ombre calme d’un oranger en fleurs
Une rose s’est épinée d’un malheur
Je me suis fanée d’un ultime bonheur

A l’ombre calme d’un oranger en fleurs
Gise une jeune femme qui se meurt
Dans son bain de sang, elle s’endort lentement…

a lɔ̃bʁə kalmə dœ̃n- ɔʁɑ̃ʒe ɑ̃ flœʁ
ʒə ʁεspiʁə lə du bʁɥi də la natyʁə
ʒekutə lε sɑ̃tœʁ də tutə sε lɥœʁ
e swɛ̃tə ɡʁɑ̃ nɔ̃bʁə də mε blesyʁə

ynə plε beɑ̃tə a ɑ̃vai mɔ̃ kœʁ
ʒə ʁəsɛ̃z- ɑ̃ mwa lε laʁmə- də dulœʁ
ynə sɑ̃timɑ̃ də kɔlεʁə mɑ̃vai
ʒə syεtə mɑ̃vɔle vεʁ lɛ̃fini

a lɔ̃bʁə kalmə dœ̃n- ɔʁɑ̃ʒe ɑ̃ flœʁ
ynə ʁozə sεt- epine dœ̃ malœʁ
ʒə mə sɥi fane dœ̃n- yltimə bɔnœʁ

a lɔ̃bʁə kalmə dœ̃n- ɔʁɑ̃ʒe ɑ̃ flœʁ
ʒizə ynə ʒənə famə ki sə məʁ
dɑ̃ sɔ̃ bɛ̃ də sɑ̃, εllə sɑ̃dɔʁ lɑ̃təmɑ̃…