Poeme : Rêves En Eaux Troubles.

La danse de tes reins enchante mon dédain
Pour ses grasses oisives qui troublent mon chemin
En entonnant les hymnes de leurs trop lourd gamins.
Elles se traînent en minaudant, comptant leurs gains.

L’éclat mystérieux du portail de jade blanc
Scintille au trépas de ton trouble tremblement
Et m’intrigue, je saisis une lance de feu
Te transperce le corps du vice de tes aveux.

Pourrie par la noirceur de tes complots de sang
Je te gifle au rouge de tes chaires d’amant
Petite chose fragile qui tortille à l’essence
De la haine distillée qui sent l’amour trop rance.

Pauvre débile de terre qui s’apitoie de l’herbe,
Tu sanglotes et tu pleures, tu te dégoûtes, tu gerbes
Ton ignorance crasse qui répand des Lunes pâles
Sur le sol de lave qui s’éparpille en lames.

Je t’abandonne ici, crève pauvre boiteux
Tu n’as rien connu, je te laisse miséreux
Au seuil de ton rêves que tu as cru vain
Tandis que je cours pour rejoindre le mien.

la dɑ̃sə də tε ʁɛ̃z- ɑ̃ʃɑ̃tə mɔ̃ dedɛ̃
puʁ sε ɡʁasəz- wazivə ki tʁuble mɔ̃ ʃəmɛ̃
ɑ̃n- ɑ̃tɔnɑ̃ lεz- imnə də lœʁ tʁo luʁ ɡamɛ̃.
εllə sə tʁεne ɑ̃ minodɑ̃, kɔ̃tɑ̃ lœʁ ɡɛ̃.

lekla misteʁjø dy pɔʁtaj də ʒadə blɑ̃
sɛ̃tijə o tʁepa də tɔ̃ tʁublə tʁɑ̃bləmɑ̃
e mɛ̃tʁiɡ, ʒə sεziz- ynə lɑ̃sə də fø
tə tʁɑ̃spεʁsə lə kɔʁ dy visə də tεz- avø.

puʁʁi paʁ la nwaʁsœʁ də tε kɔ̃plo də sɑ̃
ʒə tə ʒiflə o ʁuʒə də tε ʃεʁə damɑ̃
pətitə ʃozə fʁaʒilə ki tɔʁtijə a lesɑ̃sə
də la-εnə distije ki sɑ̃ lamuʁ tʁo ʁɑ̃sə.

povʁə debilə də teʁə ki sapitwa də lεʁbə,
ty sɑ̃ɡlɔtəz- e ty plœʁə, ty tə deɡutə, ty ʒεʁbə
tɔ̃n- iɲɔʁɑ̃sə kʁasə ki ʁepɑ̃ dε lynə palə
syʁ lə sɔl də lavə ki sepaʁpijə ɑ̃ lamə.

ʒə tabɑ̃dɔnə isi, kʁεvə povʁə bwatø
ty na ʁjɛ̃ kɔny, ʒə tə lεsə mizeʁø
o səj də tɔ̃ ʁεvə kə ty a kʁy vɛ̃
tɑ̃di kə ʒə kuʁ puʁ ʁəʒwɛ̃dʁə lə mjɛ̃.