Poeme : La Mort

Elle voudrais etre un ange
Du bonheur
Mais rien ne la change
Elle aime la peur

Celle qu’elle li dans vos yeux
Quand elle se rapproche
Pour elle c’est un jeu
Un jeu si moche

Mais elle se sens bien
Dans sa mechanceté
Elle n’y peut rien
Elle ne peux l’oublier

Les rires des enfants
La tetanisent
Le bonheur des parents
La terrorise

Elle aime la souffrance
Et elle aime la haine
Elle aime la decheance
Et elle aime la peine

Ptete qu’elle en a tro eu
Ou ptete pas assez
Ptete qu’elle est perdu
Qu’elle ne sait plus rever

Mais son truc a elle
C’est de vous emmener
Du bout de ses ailes
Vous devez l’accepter

Car un jour ou l’autre
Vous decouvrirezson savoir faire
D’une facon ou d’une autre
Elle vs emmenera en enfer

εllə vudʁεz- εtʁə œ̃n- ɑ̃ʒə
dy bɔnœʁ
mε ʁjɛ̃ nə la ʃɑ̃ʒə
εllə εmə la pœʁ

sεllə kεllə li dɑ̃ voz- iø
kɑ̃t- εllə sə ʁapʁoʃə
puʁ εllə sεt- œ̃ ʒø
œ̃ ʒø si moʃə

mεz- εllə sə sɑ̃s bjɛ̃
dɑ̃ sa mεʃɑ̃səte
εllə ni pø ʁjɛ̃
εllə nə pø lublje

lε ʁiʁə dεz- ɑ̃fɑ̃
la tətanize
lə bɔnœʁ dε paʁɑ̃
la teʁɔʁizə

εllə εmə la sufʁɑ̃sə
e εllə εmə la-εnə
εllə εmə la dəʃəɑ̃sə
e εllə εmə la pεnə

ptətə kεllə ɑ̃n- a tʁo y
u ptətə pa ase
ptətə kεllə ε pεʁdy
kεllə nə sε plys ʁəve

mε sɔ̃ tʁyk a εllə
sε də vuz- aməne
dy bu də sεz- εlə
vu dəve laksεpte

kaʁ œ̃ ʒuʁ u lotʁə
vu dəkuvʁiʁεzsɔ̃ savwaʁ fεʁə
dynə fakɔ̃ u dynə otʁə
εllə ve εs amənəʁa ɑ̃n- ɑ̃fe