Poeme : Downotion

Overruled by an opportunity
The flow just swept in me
Recreated my inner sketch
To reappear in a speed stretch

I just flee from the riddance
Threw some stones of essence
In the very bowl of life
Spilling fluid from the hive

Couldn’t comfort myself
Can’t stay off the shelf
Can’t resume my rhythm
Keep on picking on

Lost in a temper
Couldn’t remember
The savor of an island
Where I could stand

Where I could strain
Halt the refrain
Persuade my ego
To surf the blow

While it lasts
Until the final blast
Regain the bestial clash
Ride the celestial slash

Install the needed rungs
Calm down my tongue
Fret apart the motion
Step inside the vocation

Beside the very notion
Of abstention
Submerged in an ocean
Of true emotion

ɔveʁylεd bi ɑ̃ ɔpɔʁtyniti
tə flɔw ʒyst swεpt ɛ̃ mə
ʁəkʁəatεd mi ine skεtʃ
to ʁəapəaʁ ɛ̃ a spid stʁεtʃ

i ʒyst fli fʁɔm tə ʁidɑ̃sə
tʁεw sɔmə stɔnəz- ɔf esɑ̃sə
ɛ̃ tə vəʁi bɔwl ɔf lifə
spijiŋ flɥid fʁɔm tə ivə

kuldnte kɔmfɔʁ mizεlf
kante stε ɔf tə ʃεlf
kante ʁəsymə mi ʁitm
kip ɔ̃ pikiŋ ɔ̃

lɔst ɛ̃ a tɑ̃pe
kuldnte ʁəmɑ̃be
tə savɔʁ ɔf ɑ̃ islɑ̃d
wəʁə i kuld stɑ̃d

wəʁə i kuld stʁɛ̃
alt tə ʁəfʁɛ̃
pεʁsɥadə mi əɡo
to syʁf tə blɔw

wilə it last
œ̃til tə final blast
ʁəɡɛ̃ tə bεstjal klaʃ
ʁidə tə səlεstjal slaʃ

ɛ̃stal tə nidεd ʁœ̃ɡ
kalm dɔwn mi tɔ̃ɡ
fʁε apaʁ tə mɔsjɔ̃
stεp ɛ̃sidə tə vɔkasjɔ̃

bəzidə tə vəʁi nɔsjɔ̃
ɔf abstɑ̃sjɔ̃
sybmεʁʒεd ɛ̃ ɑ̃ ɔsəɑ̃
ɔf tʁy əmɔsjɔ̃