Poeme : Raitrouvé

Convaincue que le ciel est la terre fondue
Que nous ne sommes pas mais que nous tous je suis
Je perdure dans l’immuable amour infini
Pour lui j’exprime l’éternelle grâce imbue

Les couleurs sont car tous ensemble on ne les voit
La distance est parcourue pour me rencontrer
Je me borde dans le rêve de destinée
Pour couvrir l’attirante fuite de mon choix

J’ammoncelle d’ultimes expériences intrinsèques

Au-delà de mes simples convictions de base
J’aperçois le chaud courant innondant de foi

Qui perle dans mon océan de doutes secs

Cet invitant bénitier de nuancée vase
M’enveloppe de lumière d’où j’oublie mon moi

kɔ̃vɛ̃kɥ kə lə sjεl ε la teʁə fɔ̃dɥ
kə nu nə sɔmə pa mε kə nu tus ʒə sɥi
ʒə pεʁdyʁə dɑ̃ limɥablə amuʁ ɛ̃fini
puʁ lɥi ʒεkspʁimə letεʁnεllə ɡʁasə ɛ̃bɥ

lε kulœʁ sɔ̃ kaʁ tusz- ɑ̃sɑ̃blə ɔ̃ nə lε vwa
la distɑ̃sə ε paʁkuʁy puʁ mə ʁɑ̃kɔ̃tʁe
ʒə mə bɔʁdə dɑ̃ lə ʁεvə də dεstine
puʁ kuvʁiʁ latiʁɑ̃tə fɥitə də mɔ̃ ʃwa

ʒamɔ̃sεllə dyltiməz- εkspeʁjɑ̃səz- ɛ̃tʁɛ̃sεk

o dəla də mε sɛ̃plə kɔ̃viksjɔ̃ də bazə
ʒapεʁswa lə ʃo kuʁɑ̃ inɔ̃dɑ̃ də fwa

ki pεʁlə dɑ̃ mɔ̃n- ɔseɑ̃ də dutə sεk

sεt ɛ̃vitɑ̃ benitje də nɥɑ̃se vazə
mɑ̃vəlɔpə də lymjεʁə du ʒubli mɔ̃ mwa