Poeme : Princesse Solitude

Solitude je ferai de toi ma princesse,
C’est toi que j’aimerai sans cesse,
Car à chercher l’amour rien ne sert,
A t’aimer rien je ne perd…

Solitude revêt la majestueuse couronne de souffrance,
Si belle qu’en la voyant j’entre en transe ! !
Solitude couvre toi d’un ciel noir d’une froide nuit sans aura…
Ou point d’étoile il y’aura, aussi profond qu’un puit il sera

Princesse Solitude je t’aime et voudrai faire de toi ma reine,
Car en taimer point de peines,
A moi tu es fidèle,
Toujours à mes cotés tu es, telle une étoile pour le ciel…

Princesse Solitude je t’offre mon âme,
A l’offrir je n’ai trouvé point de femmes,
Aussi infâme qu’un diable dévore mon cœur,
A toi je suis habitués, je n’ai plus peur ! !

sɔlitydə ʒə fəʁε də twa ma pʁɛ̃sεsə,
sε twa kə ʒεməʁε sɑ̃ sεsə,
kaʁ a ʃεʁʃe lamuʁ ʁjɛ̃ nə sεʁ,
a tεme ʁjɛ̃ ʒə nə pεʁ…

sɔlitydə ʁəvε la maʒεstɥøzə kuʁɔnə də sufʁɑ̃sə,
si bεllə kɑ̃ la vwajɑ̃ ʒɑ̃tʁə ɑ̃ tʁɑ̃zə ! !
sɔlitydə kuvʁə twa dœ̃ sjεl nwaʁ dynə fʁwadə nɥi sɑ̃z- oʁa…
u pwɛ̃ detwalə il ioʁa, osi pʁɔfɔ̃ kœ̃ pɥi il səʁa

pʁɛ̃sεsə sɔlitydə ʒə tεmə e vudʁε fεʁə də twa ma ʁεnə,
kaʁ ɑ̃ tεme pwɛ̃ də pεnə,
a mwa ty ε fidεlə,
tuʒuʁz- a mε kɔte ty ε, tεllə ynə etwalə puʁ lə sjεl…

pʁɛ̃sεsə sɔlitydə ʒə tɔfʁə mɔ̃n- amə,
a lɔfʁiʁ ʒə nε tʁuve pwɛ̃ də famə,
osi ɛ̃famə kœ̃ djablə devɔʁə mɔ̃ kœʁ,
a twa ʒə sɥi-abitye, ʒə nε plys pœʁ ! !