Poeme : Lettre A Karine

De notre amour
Que reste t’il
De tous nos jour
Si fragile

De se temps
A s’aimer
Si tendrement
A se câliner

De ses heure
Ou nos coeur
Souhaiter
Se retrouver

De ses moment
A se chercher
Passionnément
Se retrouver

Pour se quitter
Pour se manqué
Pour se souvenir
De nos désire

De nos dispute
Cherchant un but
A cette amour
Gravent les jour

De nos caresse
De nos faiblesse
De la délicatesse
De nos tendresse

De nos silence
De ses absence
De nos pardon
Pour ses raison

De nos corps
Entre mêler
A s’aimer
Encore et encore

Et de nos main
Que tendrement
En câlins
Montré nos sentiment

Que reste t’il
De notre amour
De tous ses jour
Si fragile

də nɔtʁə amuʁ
kə ʁεstə til
də tus no ʒuʁ
si fʁaʒilə

də sə tɑ̃
a sεme
si tɑ̃dʁəmɑ̃
a sə kaline

də sεz- œʁ
u no kœʁ
suεte
sə ʁətʁuve

də sε mɔmɑ̃
a sə ʃεʁʃe
pasjɔnemɑ̃
sə ʁətʁuve

puʁ sə kite
puʁ sə mɑ̃ke
puʁ sə suvəniʁ
də no deziʁə

də no dispytə
ʃεʁʃɑ̃ œ̃ byt
a sεtə amuʁ
ɡʁave lε ʒuʁ

də no kaʁεsə
də no fεblεsə
də la delikatεsə
də no tɑ̃dʁεsə

də no silɑ̃sə
də sεz- absɑ̃sə
də no paʁdɔ̃
puʁ sε ʁεzɔ̃

də no kɔʁ
ɑ̃tʁə mεle
a sεme
ɑ̃kɔʁə e ɑ̃kɔʁə

e də no mɛ̃
kə tɑ̃dʁəmɑ̃
ɑ̃ kalɛ̃
mɔ̃tʁe no sɑ̃timɑ̃

kə ʁεstə til
də nɔtʁə amuʁ
də tus sε ʒuʁ
si fʁaʒilə