Poeme : Le I

Le i de imagination
Le i sinistre grinçant
Le i d’horreur d’effroi
Le i sardonique
Le i tragique

Le i de l’imagination
Comme la boule qui s’envole, décolle du bilboquet
Le i qui tombe nouveau point d’exclamation

Le i de la saveur des mots
Le i du hiatus de la diérèse
Le i d’oxymore d’Illyricum
Le i d’irisé de cristallisé

Tous les i qu’elle peux être
Et posséder l’imagination sanglante et inquiète
L’imagination rêveuse et distraite
Le goût pour les mots et le grec

Les i de Claire et de Marie.

lə i də imaʒinasjɔ̃
lə i sinistʁə ɡʁɛ̃sɑ̃
lə i dɔʁœʁ defʁwa
lə i saʁdɔnikə
lə i tʁaʒikə

lə i də limaʒinasjɔ̃
kɔmə la bulə ki sɑ̃vɔlə, dekɔlə dy bilbɔkε
lə i ki tɔ̃bə nuvo pwɛ̃ dεksklamasjɔ̃

lə i də la savœʁ dε mo
lə i dy jatys də la djeʁεzə
lə i dɔksimɔʁə dilliʁikɔm
lə i diʁize də kʁistalize

tus lεz- i kεllə pøz- εtʁə
e pɔsede limaʒinasjɔ̃ sɑ̃ɡlɑ̃tə e ɛ̃kjεtə
limaʒinasjɔ̃ ʁεvøzə e distʁεtə
lə ɡu puʁ lε moz- e lə ɡʁεk

lεz- i də klεʁə e də maʁi.