Poeme : Sommeil Eternel

Allongée sur mon lit, je songe
Doucement, dans le sommeil, je plonge
Si seulement ce sommeil
Pouvait etre eternel…

Combien de fois ai-je voulu mourir ?
Combien de fois ai-je manqué de courage ?
J’en ai plus qu’assez d’être lâche
Je devient folle à force de souffrir
Je me vois une lame a la main
Mais je vais reussir cette fois ci
De toutes mes forces j’appuie
Je me sens partir au loin…

Mes paupieres se ferment
Je ne sens plus la peine
Je me suis libérée de cette vie
Cette fois ci j’ai reussi

Ce sommeil
Sera eternel

alɔ̃ʒe syʁ mɔ̃ li, ʒə sɔ̃ʒə
dusəmɑ̃, dɑ̃ lə sɔmεj, ʒə plɔ̃ʒə
si sələmɑ̃ sə sɔmεj
puvε εtʁə ətεʁnεl…

kɔ̃bjɛ̃ də fwaz- ε ʒə vuly muʁiʁ ?
kɔ̃bjɛ̃ də fwaz- ε ʒə mɑ̃ke də kuʁaʒə ?
ʒɑ̃n- ε plys kase dεtʁə laʃə
ʒə dəvjɛ̃ fɔlə a fɔʁsə də sufʁiʁ
ʒə mə vwaz- ynə lamə a la mɛ̃
mε ʒə vε ʁøsiʁ sεtə fwa si
də tutə mε fɔʁsə- ʒapɥi
ʒə mə sɑ̃s paʁtiʁ o lwɛ̃…

mε popjəʁə sə fεʁme
ʒə nə sɑ̃s plys la pεnə
ʒə mə sɥi libeʁe də sεtə vi
sεtə fwa si ʒε ʁøsi

sə sɔmεj
səʁa ətεʁnεl