Poeme : Ballade Du Premier Tour Du Monde

Le premier, Magellan
Déploya les longues ailes
De ses sveltes caravelles
Tel un fier goéland
En quête de routes nouvelles
Traversa l’océan
Vogua où les phoques vêlent
Malgré Éole hurlant

Le premier, Magellan
Malgré scorbut, gravelles
Les coups de manivelles
Relia l’ouest au Levant
Les héros se révèlent
Quand les moutons bêlant
Comme les blés en javelles
Tombent en se rebellant

Le premier, Magellan
Mena ses caravelles
Entre les glaces éternelles
Vers un autre océan
Où poivre, cannelle se mêlent
C’est sur l’île de Mactan
Près d’amis sans cervelles
Que mourut ce géant

Le premier Magellan
Loin derrière les civelles
Qui toujours renouvellent
Ce défi excitant

lə pʁəmje, maʒεllɑ̃
deplwaja lε lɔ̃ɡz- εlə
də sε zvεltə kaʁavεllə
tεl œ̃ fje ɡɔelɑ̃
ɑ̃ kεtə də ʁutə nuvεllə
tʁavεʁsa lɔseɑ̃
vɔɡa u lε fɔk vεle
malɡʁe eɔlə yʁlɑ̃

lə pʁəmje, maʒεllɑ̃
malɡʁe skɔʁby, ɡʁavεllə
lε ku də manivεllə
ʁəlja luεst o ləvɑ̃
lεz- eʁo sə ʁevεle
kɑ̃ lε mutɔ̃ bεlɑ̃
kɔmə lε blez- ɑ̃ ʒavεllə
tɔ̃be ɑ̃ sə ʁəbεllɑ̃

lə pʁəmje, maʒεllɑ̃
məna sε kaʁavεllə
ɑ̃tʁə lε ɡlasəz- etεʁnεllə
vεʁz- œ̃n- otʁə ɔseɑ̃
u pwavʁə, kanεllə sə mεle
sε syʁ lilə də maktɑ̃
pʁε dami sɑ̃ sεʁvεllə
kə muʁy sə ʒeɑ̃

lə pʁəmje maʒεllɑ̃
lwɛ̃ dəʁjεʁə lε sivεllə
ki tuʒuʁ ʁənuvεlle
sə defi εksitɑ̃