Poeme : Le Crin Des Mots

Tesson embarbelé
Récif de hallebardes
Burin d’écorce dure
Lourds comme caillou de lune
Voici le crin des mots
Qui bancale le sens
Qui entaille le dire
Qui rocaille le vers
Qui cassure l’emprise
Voici le crin des mots

Rampart infranchissable, épais de solécismes
Laisse desceller ta pierre, que ton mortier s’effrite
Il faut un interstice, même un trou d’air infime

Faisant tu ne t’inclines
Ta persistance est grande
A bâtir des murailles
Où le bélier s’effondre

Les entends-tu gronder les milices hostiles
Elles s’arrachent les heures
En heurts de mots de crin

Mais l’âpreté recèle, à ton penser sincère
Une force étincelle, un geyser érectile
Ouvrant toujours plus grand
L’ailleurs insoupçonné
Des syntagmes illicites
L’étamine gorgée
De semence…

tesɔ̃ ɑ̃baʁbəle
ʁesif də-albaʁdə
byʁɛ̃ dekɔʁsə dyʁə
luʁd kɔmə kaju də lynə
vwasi lə kʁɛ̃ dε mo
ki bɑ̃kalə lə sɑ̃s
ki ɑ̃tajə lə diʁə
ki ʁɔkajə lə vεʁ
ki kasyʁə lɑ̃pʁizə
vwasi lə kʁɛ̃ dε mo

ʁɑ̃paʁ ɛ̃fʁɑ̃ʃisablə, epε də sɔlesismə
lεsə dεsεlle ta pjeʁə, kə tɔ̃ mɔʁtje sefʁitə
il fo œ̃n- ɛ̃tεʁstisə, mεmə œ̃ tʁu dεʁ ɛ̃fimə

fəzɑ̃ ty nə tɛ̃klinə
ta pεʁsistɑ̃sə ε ɡʁɑ̃də
a batiʁ dε myʁajə
u lə belje sefɔ̃dʁə

lεz- ɑ̃tɑ̃ ty ɡʁɔ̃de lε milisəz- ɔstilə
εllə saʁaʃe lεz- œʁ
ɑ̃n- œʁ də mo də kʁɛ̃

mε lapʁəte ʁəsεlə, a tɔ̃ pɑ̃se sɛ̃sεʁə
ynə fɔʁsə etɛ̃sεllə, œ̃ ʒeze eʁεktilə
uvʁɑ̃ tuʒuʁ plys ɡʁɑ̃
lajœʁz- ɛ̃supsɔne
dε sɛ̃taɡməz- ilisitə
letaminə ɡɔʁʒe
də səmɑ̃sə…