Poeme : Petite Poupée De Chiffon

Petite poupée à la peau de porcelaine,
Entre les mains de cette homme sans cœur,
Nourris de toute sa rage et de sa haine,
Le visage figé dans l’horreur. .

Le reflet dans le miroire d’une fille meurtrie,
Des yeux qui perdent peu à peu de leur éclats,
Petite poupée qui te cache au fond de ton lit,
Malmenée par cette homme appelé papa. .

Petite poupée, lorsque sur toi, il a fini de se defouler
Silencieuse, tu t’enfonces peu à peu dans le noir,
Ne laissant aucun signe de ta douleure s’échapper,
Juste une larme naissant au creux de ton regard.

Lorsque tous le monde dort d’un sommeil profond,
Une fine mélodie s’échappe de cette poupée de cire,
Qui entre ses mains, devient une vulgaire poupée de chiffon,
Juste un appel de cette fille qui souffre le martir.

pətitə pupe a la po də pɔʁsəlεnə,
ɑ̃tʁə lε mɛ̃ də sεtə ɔmə sɑ̃ kœʁ,
nuʁʁi də tutə sa ʁaʒə e də sa-εnə,
lə vizaʒə fiʒe dɑ̃ lɔʁœʁ.

lə ʁəflε dɑ̃ lə miʁwaʁə dynə fijə məʁtʁi,
dεz- iø ki pεʁde pø a pø də lœʁ ekla,
pətitə pupe ki tə kaʃə o fɔ̃ də tɔ̃ li,
malməne paʁ sεtə ɔmə apəle papa.

pətitə pupe, lɔʁskə syʁ twa, il a fini də sə dəfule
silɑ̃sjøzə, ty tɑ̃fɔ̃sə pø a pø dɑ̃ lə nwaʁ,
nə lεsɑ̃ okœ̃ siɲə də ta dulœʁə seʃape,
ʒystə ynə laʁmə nεsɑ̃ o kʁø də tɔ̃ ʁəɡaʁ.

lɔʁskə tus lə mɔ̃də dɔʁ dœ̃ sɔmεj pʁɔfɔ̃,
ynə finə melɔdi seʃapə də sεtə pupe də siʁə,
ki ɑ̃tʁə sε mɛ̃, dəvjɛ̃ ynə vylɡεʁə pupe də ʃifɔ̃,
ʒystə œ̃n- apεl də sεtə fijə ki sufʁə lə maʁtiʁ.