Poeme : Para Ti

Je voulais te dire que depuis notre rencontre au train de paris je n’arrette pas de penser en toi ton regard et si agreable que je n’ais pas oser te parler du pars peur !
Peur de ta reaction,
Maintenant, les jours on passé et je n’arrete pas de penser à toi peu etre que c’est le flash, un signe des cours de la vie ? mais toi fantôme de l’espace qui montre pas de signe peu etre déçu de moi et te montre voyageur sans poser de question ! ! !
Que faire ? je cherche des solutions seul au vide de se souvenir d’un jour d’un inconnus formidable au yeux magnifique qu’on n’oublira jamais, alors moi j’attends avec devoument un signe de toi
Et je serais là si toi tu veux de moi ?
Car peu etre c’est qu’une journer mais je tien trop et j’y pense encore ! ! ! !

ʒə vulε tə diʁə kə dəpɥi nɔtʁə ʁɑ̃kɔ̃tʁə o tʁɛ̃ də paʁi ʒə naʁεtə pa də pɑ̃se ɑ̃ twa tɔ̃ ʁəɡaʁ e si aɡʁəablə kə ʒə nεs pa oze tə paʁle dy paʁ pœʁ !
pœʁ də ta ʁəaksjɔ̃,
mɛ̃tənɑ̃, lε ʒuʁz- ɔ̃ pase e ʒə naʁətə pa də pɑ̃se a twa pø εtʁə kə sε lə flaʃ, œ̃ siɲə dε kuʁ də la vi ? mε twa fɑ̃tomə də lεspasə ki mɔ̃tʁə pa də siɲə pø εtʁə desy də mwa e tə mɔ̃tʁə vwajaʒœʁ sɑ̃ poze də kεstjɔ̃ ! ! !
kə fεʁə ? ʒə ʃεʁʃə dε sɔlysjɔ̃ səl o vidə də sə suvəniʁ dœ̃ ʒuʁ dœ̃n- ɛ̃kɔnys fɔʁmidablə o iø maɲifikə kɔ̃ nubliʁa ʒamε, alɔʁ mwa ʒatɑ̃z- avεk dəvume œ̃ siɲə də twa
e ʒə səʁε la si twa ty vø də mwa ?
kaʁ pø εtʁə sε kynə ʒuʁne mε ʒə tjɛ̃ tʁo e ʒi pɑ̃sə ɑ̃kɔʁə ! ! !