Poeme : Coeur En Métal Et Bras De Fer

L’aurore ! cœur en métal et bras de fer je contemple
Insensible ! je regarde et j’interprete comme bon me semble
Je reve d’une vie au dela du meilleure
Je reve d’une vie ou mon moi osera monter sur scene sans avoir peur
Je reve et je fais de mes reve ma vie
Je reve et en essayant de les vivre ; je survie
Le courage me reste inacesible
Et comprendre reste impossible
Pour trouver le bonheur j’ai fait tout mon possible
Dans ma vie j’ai rencontré l’imprévisible
Mes souffrances restent un cauchemar paisible
Et mon existence a toujours était horrible
Peut etre bien que je mérite toute cette peine
Peut etre bien que je suis déstinée a ce que dans le royaume des cons je sois reine
Ou peut etre bien qu’on attend de moi que j’ouvre mes veines
Peut etre bien aussi que je devrais laisser courir en moi la haine !
Mais je ne vais tout de meme pas vous donner ce plaisir !
EN attendant que je parte vous allez souffrir
Et moi je viverais ! ! je donnerais a ma vrai personne son quart d’heure de gloire
Je me fairais Belle et reprendrai le pouvoir ! ! ! !

loʁɔʁə ! kœʁ ɑ̃ metal e bʁa də fεʁ ʒə kɔ̃tɑ̃plə
ɛ̃sɑ̃siblə ! ʒə ʁəɡaʁdə e ʒɛ̃tεʁpʁətə kɔmə bɔ̃ mə sɑ̃blə
ʒə ʁəvə dynə vi o dəla dy mεjəʁə
ʒə ʁəvə dynə vi u mɔ̃ mwa ozəʁa mɔ̃te syʁ sənə sɑ̃z- avwaʁ pœʁ
ʒə ʁəvə e ʒə fε də mε ʁəvə ma vi
ʒə ʁəvə e ɑ̃n- esεjɑ̃ də lε vivʁə, ʒə syʁvi
lə kuʁaʒə mə ʁεstə inasəziblə
e kɔ̃pʁɑ̃dʁə ʁεstə ɛ̃pɔsiblə
puʁ tʁuve lə bɔnœʁ ʒε fε tu mɔ̃ pɔsiblə
dɑ̃ ma vi ʒε ʁɑ̃kɔ̃tʁe lɛ̃pʁeviziblə
mε sufʁɑ̃sə ʁεste œ̃ koʃəmaʁ pεziblə
e mɔ̃n- εɡzistɑ̃sə a tuʒuʁz- etε ɔʁiblə
pø εtʁə bjɛ̃ kə ʒə meʁitə tutə sεtə pεnə
pø εtʁə bjɛ̃ kə ʒə sɥi destine a sə kə dɑ̃ lə ʁwajomə dε kɔ̃ ʒə swa ʁεnə
u pø εtʁə bjɛ̃ kɔ̃n- atɑ̃ də mwa kə ʒuvʁə mε vεnə
pø εtʁə bjɛ̃ osi kə ʒə dəvʁε lεse kuʁiʁ ɑ̃ mwa la-εnə !
mε ʒə nə vε tu də məmə pa vu dɔne sə plεziʁ !
ɑ̃n- atɑ̃dɑ̃ kə ʒə paʁtə vuz- ale sufʁiʁ
e mwa ʒə vivəʁε ! ! ʒə dɔnəʁεz- a ma vʁε pεʁsɔnə sɔ̃ kaʁ dœʁ də ɡlwaʁə
ʒə mə fεʁε bεllə e ʁəpʁɑ̃dʁε lə puvwaʁ ! ! !