Poeme : Je Voudrais Que Le Vent

Je voudrais que le vent emporte ma peine
Si loin, qu’elle pourrait pas revenir
Peut-être oublierais-je le souvenir
Qui a causé ma vie incertaine

Je voudrais que le vent fasse envoler
Toutes les traces de la vérité
Afin que je puisses m’inventer
Une vie d’amour et d’amitié

Je voudrais que le vent m’éloigne
De la paroi de cette falaise
Pour qu’un jour je me soigne
Et fasse partir ce malaise

Je voudrais que le vent m’approche de toi
Pour que je te confis
Le moindre petit soucis
Que l’idée de mort provoque en moi

Je voudrais que le vent m’adopte
Tout serait moins compliqué
Car, vers les bonnes décisions je serais menée
Et en vie, je resterai.

ʒə vudʁε kə lə vɑ̃ ɑ̃pɔʁtə ma pεnə
si lwɛ̃, kεllə puʁʁε pa ʁəvəniʁ
pø tεtʁə ubljəʁε ʒə lə suvəniʁ
ki a koze ma vi ɛ̃sεʁtεnə

ʒə vudʁε kə lə vɑ̃ fasə ɑ̃vɔle
tutə lε tʁasə də la veʁite
afɛ̃ kə ʒə pɥisə mɛ̃vɑ̃te
ynə vi damuʁ e damitje

ʒə vudʁε kə lə vɑ̃ melwaɲə
də la paʁwa də sεtə falεzə
puʁ kœ̃ ʒuʁ ʒə mə swaɲə
e fasə paʁtiʁ sə malεzə

ʒə vudʁε kə lə vɑ̃ mapʁoʃə də twa
puʁ kə ʒə tə kɔ̃fi
lə mwɛ̃dʁə pəti susi
kə lide də mɔʁ pʁɔvɔkə ɑ̃ mwa

ʒə vudʁε kə lə vɑ̃ madɔptə
tu səʁε mwɛ̃ kɔ̃plike
kaʁ, vεʁ lε bɔnə desizjɔ̃ ʒə səʁε məne
e ɑ̃ vi, ʒə ʁεstəʁε.