Poeme : Lève Toi, Parle Moi !

Tu es allongé sur ce lit
Ton souffle pour toujours
Est stoppé, il n’y a aucun recour
Je passe en revue ta vie
Elle n’a vraiment pas été facile
Ta carapace demeurée fragile
Mais je ne peut l’accepter
Je veux te voir te réanimer
Reveille toi, parle moi
Ne m’abandonne pas
Je suis pas prete
Ma vie est un casse tete
Fallais pas me laisser
Mon cas desormais
Est encor plus desesperer
Imposante mon envie de me suicider
Tu m’y a pas preparer
J’ai cru que le reve allait durer
Fallais que j’arrete de m’illusionner
Plus tot fallais me résonner…

ty ε alɔ̃ʒe syʁ sə li
tɔ̃ suflə puʁ tuʒuʁ
ε stɔpe, il ni a okœ̃ ʁəkuʁ
ʒə pasə ɑ̃ ʁəvɥ ta vi
εllə na vʁεmɑ̃ pa ete fasilə
ta kaʁapasə dəməʁe fʁaʒilə
mε ʒə nə pø laksεpte
ʒə vø tə vwaʁ tə ʁeanime
ʁəvεjə twa, paʁlə mwa
nə mabɑ̃dɔnə pa
ʒə sɥi pa pʁətə
ma vi εt- œ̃ kasə tətə
falε pa mə lεse
mɔ̃ ka dəzɔʁmε
εt- ɑ̃kɔʁ plys dəzεspəʁe
ɛ̃pozɑ̃tə mɔ̃n- ɑ̃vi də mə sɥiside
ty mi a pa pʁəpaʁe
ʒε kʁy kə lə ʁəvə alε dyʁe
falε kə ʒaʁətə də milyzjɔne
plys to falε mə ʁezɔne…