Prose : Ma Curieuse Amie

Ma curieuse amie,
Dans une boîte de velours,
Est le fil des promesses,
Entre deux amis d’enfance.

Elle m’attend chaque soir,
Que je rentre de l’école,
Écoute mes sanglots, mon désespoir,
Me rassure, me console.

Elle glisse sur ma peau,
Tel l’archet d’un violon
Et fait jaillir de moi,
Une mélodie de perles de rubis,
Qui coulent comme des larmes,
Le long de mon bras.

Elle fait de ces parallèles,
Des marques éternelles,
Qui resteront gravées sur moi,
Comme un secret bien gardé.

Elle m’attendait chaque soir,
Dans sa boîte de velours noir,
Ma curieuse amie,
Ma lame de rasoir.

ma kyʁjøzə ami,
dɑ̃z- ynə bwatə də vəluʁ,
ε lə fil dε pʁɔmesə,
ɑ̃tʁə døz- ami dɑ̃fɑ̃sə.

εllə matɑ̃ ʃakə swaʁ,
kə ʒə ʁɑ̃tʁə də lekɔlə,
ekutə mε sɑ̃ɡlo, mɔ̃ dezεspwaʁ,
mə ʁasyʁə, mə kɔ̃sɔlə.

εllə ɡlisə syʁ ma po,
tεl laʁʃε dœ̃ vjɔlɔ̃
e fε ʒajiʁ də mwa,
ynə melɔdi də pεʁlə- də ʁybi,
ki kule kɔmə dε laʁmə,
lə lɔ̃ də mɔ̃ bʁa.

εllə fε də sε paʁalεlə,
dε maʁkz- etεʁnεllə,
ki ʁεstəʁɔ̃ ɡʁave syʁ mwa,
kɔmə œ̃ sεkʁε bjɛ̃ ɡaʁde.

εllə matɑ̃dε ʃakə swaʁ,
dɑ̃ sa bwatə də vəluʁ nwaʁ,
ma kyʁjøzə ami,
ma lamə də ʁazwaʁ.