Poeme : Maintenant…

Je garde mes souvenirs de toi dans ma tête
Je me souviens de toutes ces heures si parfaites
Dis moi que tu me veux
Dis moi que nous serons heureux
Je m’endors
Mon âme se déchire de mon corps
Elle prend son envol à travers le temps
Mon corps se vide pendant tout ce temps
Une seule destination : le néant
Je ne sais plus rien
Mes larmes descendent lentement le long de ma joue
Je ne tiens plus debout
Je m’écroule sur le sol
Trop ras le bol !
J’arrive gentiment à ma destination
Cette nuit sont sorties toutes mes émotions
Je suis arrivé au plus bas du néant
Plus de regrets, plus de sentiments
Juste une âme qui erre
Errant entre toutes ces guerres
Elle est tranquille
Isolée sur son île

ʒə ɡaʁdə mε suvəniʁ də twa dɑ̃ ma tεtə
ʒə mə suvjɛ̃ də tutə sεz- œʁ si paʁfεtə
di mwa kə ty mə vø
di mwa kə nu səʁɔ̃z- œʁø
ʒə mɑ̃dɔʁ
mɔ̃n- amə sə deʃiʁə də mɔ̃ kɔʁ
εllə pʁɑ̃ sɔ̃n- ɑ̃vɔl a tʁavεʁ lə tɑ̃
mɔ̃ kɔʁ sə vidə pɑ̃dɑ̃ tu sə tɑ̃
ynə sələ dεstinasjɔ̃ : lə neɑ̃
ʒə nə sε plys ʁjɛ̃
mε laʁmə- desɑ̃de lɑ̃təmɑ̃ lə lɔ̃ də ma ʒu
ʒə nə tjɛ̃ plys dəbu
ʒə mekʁulə syʁ lə sɔl
tʁo ʁa lə bɔl !
ʒaʁivə ʒɑ̃time a ma dεstinasjɔ̃
sεtə nɥi sɔ̃ sɔʁti tutə mεz- emɔsjɔ̃
ʒə sɥiz- aʁive o plys ba dy neɑ̃
plys də ʁəɡʁε, plys də sɑ̃timɑ̃
ʒystə ynə amə ki eʁə
eʁɑ̃ ɑ̃tʁə tutə sε ɡeʁə
εllə ε tʁɑ̃kjə
izɔle syʁ sɔ̃n- ilə