Poeme : La Villanelle

J’écris une villanelle
Ma première en débutant
Comme un air de ritournelle.

La mélodie est si belle
En classique, et maintenant
J’écris une villanelle.

Elle s’envole à tire-d’aile,
Semant la rime en chantant
Comme un air de ritournelle

Je tisse en fine dentelle
Des mots en velours brillant
J’écris une villanelle,

Légère comme hirondelle
En haut du ciel fredonnant
Comme un air de ritournelle

Ô ! Poésie éternelle
En hommage et dans l’instant,
J’écris une villanelle

A cette muse irréelle
Qui m’envoute par son chant,
J’écris une villanelle

Comme un air de ritournelle.

ʒekʁiz- ynə vilanεllə
ma pʁəmjεʁə ɑ̃ debytɑ̃
kɔmə œ̃n- εʁ də ʁituʁnεllə.

la melɔdi ε si bεllə
ɑ̃ klasikə, e mɛ̃tənɑ̃
ʒekʁiz- ynə vilanεllə.

εllə sɑ̃vɔlə a tiʁə dεlə,
səmɑ̃ la ʁimə ɑ̃ ʃɑ̃tɑ̃
kɔmə œ̃n- εʁ də ʁituʁnεllə

ʒə tisə ɑ̃ finə dɑ̃tεllə
dε moz- ɑ̃ vəluʁ bʁijɑ̃
ʒekʁiz- ynə vilanεllə,

leʒεʁə kɔmə iʁɔ̃dεllə
ɑ̃-o dy sjεl fʁədɔnɑ̃
kɔmə œ̃n- εʁ də ʁituʁnεllə

o ! pɔezi etεʁnεllə
ɑ̃n- ɔmaʒə e dɑ̃ lɛ̃stɑ̃,
ʒekʁiz- ynə vilanεllə

a sεtə myzə iʁeεllə
ki mɑ̃vutə paʁ sɔ̃ ʃɑ̃,
ʒekʁiz- ynə vilanεllə

kɔmə œ̃n- εʁ də ʁituʁnεllə.