Poeme : Et L’amour Ne Pas Déterminé

Immergé dans l’iris de mon œil
Je taille chaque cellule d’amour de ton corps
Jusqu’à ce que le froid tiède se transforme en rage ardente
Et l’éclat de ta ferveur coule comme des rivières de lave.
Je plante mes ongles dans ta peau
Et espérer que demain n’arrive jamais
Notre lit un champ de bataille
Rempli d’un appétit infini
Il y a toi, il y a moi
Et l’amour ne pas déterminé-

©Gilly20200204

(Original en anglais)

imεʁʒe dɑ̃ liʁi də mɔ̃n- œj
ʒə tajə ʃakə sεllylə damuʁ də tɔ̃ kɔʁ
ʒyska sə kə lə fʁwa tjεdə sə tʁɑ̃sfɔʁmə ɑ̃ ʁaʒə aʁdɑ̃tə
e lekla də ta fεʁvœʁ kulə kɔmə dε ʁivjεʁə də lavə.
ʒə plɑ̃tə mεz- ɔ̃ɡlə dɑ̃ ta po
e εspeʁe kə dəmɛ̃ naʁivə ʒamε
nɔtʁə li œ̃ ʃɑ̃ də batajə
ʁɑ̃pli dœ̃n- apeti ɛ̃fini
il i a twa, il i a mwa
e lamuʁ nə pa detεʁmine

kɔpiʁajt ʒiji vɛ̃ miljɔ̃ dø sɑ̃ milə dø sɑ̃ katʁə

(ɔʁiʒinal ɑ̃n- ɑ̃ɡlεs)