Poeme : Cicada

Pepita de la garrigue
C’est une toute petite cigale
Dont l’écriture est subliminale
Ses yeux sont d’un vert lumineux
Elle vole entre soleil et cordon bleu
Vous ne la verrez pas à terre
Car son petit cœur est de verre
Elle est un arbre de vie
Dont la bonté est infinie
C’est une cigale de jade
Le soir elle donne l’aubade
Elle chante ses poèmes
Qui se dépose en diadème
Sur les « cicadas »
De la résurrection de l’au-delà
Gramo et M
Lien de poème externe Vert couleur se fixant dans le spectre des couleurs entre le jaune et le bleu
Lien de poème externeChine : autrefois on glissait dans la bouche des défunts une cigale de jade, symbole de vie éternelle et de résurrection dans l’au delà
Lien de poème externe Cicada : nom latin de la cigale

pəpita də la ɡaʁiɡ
sεt- ynə tutə pətitə siɡalə
dɔ̃ lekʁityʁə ε sybliminalə
sεz- iø sɔ̃ dœ̃ vεʁ lyminø
εllə vɔlə ɑ̃tʁə sɔlεj e kɔʁdɔ̃ blø
vu nə la veʁe pa a teʁə
kaʁ sɔ̃ pəti kœʁ ε də veʁə
εllə εt- œ̃n- aʁbʁə də vi
dɔ̃ la bɔ̃te εt- ɛ̃fini
sεt- ynə siɡalə də ʒadə
lə swaʁ εllə dɔnə lobadə
εllə ʃɑ̃tə sε pɔεmə
ki sə depozə ɑ̃ djadεmə
syʁ ləs « sikadas »
də la ʁezyʁεksjɔ̃ də lo dəla
ɡʁamo e εm
ljɛ̃ də pɔεmə εkstεʁnə vεʁ kulœʁ sə fiksɑ̃ dɑ̃ lə spεktʁə dε kulœʁz- ɑ̃tʁə lə ʒonə e lə blø
ljɛ̃ də pɔεmə εkstεʁnεʃinə : otʁəfwaz- ɔ̃ ɡlisε dɑ̃ la buʃə dε defœ̃z- ynə siɡalə də ʒadə, sɛ̃bɔlə də vi etεʁnεllə e də ʁezyʁεksjɔ̃ dɑ̃ lo dəla
ljɛ̃ də pɔεmə εkstεʁnə sikada : nɔ̃ latɛ̃ də la siɡalə