Poeme : Muse Descend De L’olympe

Muse, je marche dans les limbes
Traversant brumes et tristes brouillards
Je t’ai perdue, j’ai froid dans ce blizzard
Muse, redescend de l’Olympe
Quitte ton refuge, la Reine des vers noirs
Mort, n’a pu m’apercevoir
Sort de ton refuge enlève ta guimpe
Sauve moi de ce purgatoire
Je me perds dans les vers aléatoires
Le poète de la Tour ne voit ton nimbe
En attendant je regimbe
Car les dieux désirent mon âme
En franchise pour un brame

Gramophone

myzə, ʒə maʁʃə dɑ̃ lε lɛ̃bə
tʁavεʁsɑ̃ bʁyməz- e tʁistə bʁujaʁd
ʒə tε pεʁdɥ, ʒε fʁwa dɑ̃ sə blizaʁ
myzə, ʁədesɑ̃ də lɔlɛ̃pə
kitə tɔ̃ ʁəfyʒə, la ʁεnə dε vεʁ nwaʁ
mɔʁ, na py mapεʁsəvwaʁ
sɔʁ də tɔ̃ ʁəfyʒə ɑ̃lεvə ta ɡɛ̃pə
sovə mwa də sə pyʁɡatwaʁə
ʒə mə pεʁd dɑ̃ lε vεʁz- aleatwaʁə
lə pɔεtə də la tuʁ nə vwa tɔ̃ nɛ̃bə
ɑ̃n- atɑ̃dɑ̃ ʒə ʁəʒɛ̃bə
kaʁ lε djø deziʁe mɔ̃n- amə
ɑ̃ fʁɑ̃ʃizə puʁ œ̃ bʁamə

ɡʁamɔfɔnə