Poeme : Matin Cruel

Il ne me reste plus que quelques heures à les contempler,
Mes yeux fixés vers le ciel,
J’observe les étoiles dansées,
J’aimerais tant me marier avec l’une d’elle.

La nuit me permet de m’isoler,
De ce monde si immonde,
Je n’en peux plus de faire semblant d’exister,
Dans le seul but de plaire à tout le monde.

Je vois le jour se lever,
Et vois mes rêves disparaître,
Je promets de venir les retrouver,
Pour continuer ce joli tête-à-tête.

il nə mə ʁεstə plys kə kεlkz- œʁz- a lε kɔ̃tɑ̃ple,
mεz- iø fikse vεʁ lə sjεl,
ʒɔpsεʁvə lεz- etwalə dɑ̃se,
ʒεməʁε tɑ̃ mə maʁje avεk lynə dεllə.

la nɥi mə pεʁmε də mizɔle,
də sə mɔ̃də si imɔ̃də,
ʒə nɑ̃ pø plys də fεʁə sɑ̃blɑ̃ dεɡziste,
dɑ̃ lə səl byt də plεʁə a tu lə mɔ̃də.

ʒə vwa lə ʒuʁ sə ləve,
e vwa mε ʁεvə dispaʁεtʁə,
ʒə pʁɔmε də vəniʁ lε ʁətʁuve,
puʁ kɔ̃tinɥe sə ʒɔli tεtə a tεtə.