Poeme : Oubli

Haine, peine coulent dans vos veines
Vengeance, penitence tout ca vous met en trance

La souffrance vagabonde en vos sens
La faiblesse est le fruit de vos detresses

Joie et gaieté sont mort a vos pieds
Le bonheur est fané comme une fleur

Le pardon, etrangé est devenu ce mot
La compassion est en manque d’attention

L’espoir, effacé de vos memoires
Le sourire, pour vous restera un souvenir

εnə, pεnə kule dɑ̃ vo vεnə
vɑ̃ʒɑ̃sə, pənitɑ̃sə tu ka vu mεt ɑ̃ tʁɑ̃sə

la sufʁɑ̃sə vaɡabɔ̃də ɑ̃ vo sɑ̃s
la fεblεsə ε lə fʁɥi də vo dətʁesə

ʒwa e ɡεəte sɔ̃ mɔʁ a vo pje
lə bɔnœʁ ε fane kɔmə ynə flœʁ

lə paʁdɔ̃, εtʁɑ̃ʒe ε dəvəny sə mo
la kɔ̃pasjɔ̃ εt- ɑ̃ mɑ̃kə datɑ̃sjɔ̃

lεspwaʁ, efase də vo məmwaʁə
lə suʁiʁə, puʁ vu ʁεstəʁa œ̃ suvəniʁ