Poeme : Triste Vérité

Enfance couverte de blessures
Visage rempli de brulures
Enfance honteuse
Part cette vie malheureuse

Poings et pieds sont pitiés
Sur ce corps délabré
Ce corps sans defense
A un gout de vengeance

Dans ces yeux apparait le diable
Il trouve sa vie meprisable
Il trouve son maltraiteur detestable
Lui se trouve incapable

Il ne ressent plus la douleur
Il n’a meme plus peur
Il ne redoute plus l’horreur
Il a l’habitude des malheurs

Il subit sa sentence
Sans crainte et sans resistence
Il fait face a sa souffrance
Avec fierté et ignorance

ɑ̃fɑ̃sə kuvεʁtə də blesyʁə
vizaʒə ʁɑ̃pli də bʁylyʁə
ɑ̃fɑ̃sə ɔ̃tøzə
paʁ sεtə vi maləʁøzə

puiŋz- e pje sɔ̃ pitje
syʁ sə kɔʁ delabʁe
sə kɔʁ sɑ̃ dəfɑ̃sə
a œ̃ ɡu də vɑ̃ʒɑ̃sə

dɑ̃ sεz- iøz- apaʁε lə djablə
il tʁuvə sa vi mεpʁizablə
il tʁuvə sɔ̃ maltʁεtœʁ dətεstablə
lɥi sə tʁuvə ɛ̃kapablə

il nə ʁəse plys la dulœʁ
il na məmə plys pœʁ
il nə ʁədutə plys lɔʁœʁ
il a labitydə dε malœʁ

il sybi sa sɑ̃tɑ̃sə
sɑ̃ kʁɛ̃tə e sɑ̃ ʁəsistɑ̃sə
il fε fasə a sa sufʁɑ̃sə
avεk fjεʁte e iɲɔʁɑ̃sə