Poeme : Surement…

Je suis surement condamnée a crever ici
Seule, perdue, delaissée dans la nuit
Ignorée, abandonnée sans pitié
Sur moi on a craché, sur ma fierté on a marcher

Là d’où je viens c’est la merde
C’est pourri rempli de probleme
Je vois que je suis entrain de foncer dans le fossé
Je voudrais reculer mais impossible je peux pas frener

Quelle chienne de vie, quelle vie pourrie
On se demande pourquoi je suis ainsi
Quelle question idiote et sans interet
Ca ne merite meme pas de reponse, a cela je ne repondrais

La vie que je mene est a chier
La tete et les pieds dans le merdier
Pour moi c’est fini, je peux plus m’en sortir
Mon existence est foutue, je commence a pourrir

Bled enseveli sous la misère
Quelle merde, quelle galère, quel calvaire
Je vis pas je dirais plutot essayer de survivre
Malgré ca je baisse pas les bras… je garde le sourire

ʒə sɥi syʁəmɑ̃ kɔ̃damne a kʁəve isi
sələ, pεʁdɥ, dəlεse dɑ̃ la nɥi
iɲɔʁe, abɑ̃dɔne sɑ̃ pitje
syʁ mwa ɔ̃n- a kʁaʃe, syʁ ma fjεʁte ɔ̃n- a maʁʃe

la du ʒə vjɛ̃ sε la mεʁdə
sε puʁʁi ʁɑ̃pli də pʁɔbləmə
ʒə vwa kə ʒə sɥiz- ɑ̃tʁɛ̃ də fɔ̃se dɑ̃ lə fɔse
ʒə vudʁε ʁəkyle mεz- ɛ̃pɔsiblə ʒə pø pa fʁəne

kεllə ʃjεnə də vi, kεllə vi puʁʁi
ɔ̃ sə dəmɑ̃də puʁkwa ʒə sɥiz- ɛ̃si
kεllə kεstjɔ̃ idjɔtə e sɑ̃z- ɛ̃təʁε
ka nə məʁitə məmə pa də ʁəpɔ̃sə, a səla ʒə nə ʁəpɔ̃dʁε

la vi kə ʒə mənə εt- a ʃje
la tətə e lε pje dɑ̃ lə mεʁdje
puʁ mwa sε fini, ʒə pø plys mɑ̃ sɔʁtiʁ
mɔ̃n- εɡzistɑ̃sə ε futɥ, ʒə kɔmɑ̃sə a puʁʁiʁ

blεd ɑ̃səvəli su la mizεʁə
kεllə mεʁdə, kεllə ɡalεʁə, kεl kalvεʁə
ʒə vis pa ʒə diʁε plyto esεje də syʁvivʁə
malɡʁe ka ʒə bεsə pa lε bʁa… ʒə ɡaʁdə lə suʁiʁə