Poeme : Degout Total

Je ressens le degout total
J’approche de la phase finale
Les insectes devorent mes entrailles
La mort et moi fesons nos retrouvailles

Elle savais que je reviendrais
Dans les enfers elle me guetait
Discretement elle m’observait
Elle savait que je succomberais

Je ne supporte plus ce corps
Il ne me cause que des torts
Il est rempli de remords
Depuis sa creation il est destiné a un triste sort

Je me sens mal dans ce cadavre
Bientot il coulera dans la lave
Dans les profondeurs du calvaire
Mon âme embrassera les tenebres

Je voudrais me volatiliser
Qu’on puisse enfin m’oublier
J’attends qu’un camion vienne me faucher
Comme ca de rien je ne devrais me preoccuper

ʒə ʁəsɛ̃ lə dəɡu tɔtal
ʒapʁoʃə də la fazə finalə
lεz- ɛ̃sεktə dəvɔʁe mεz- ɑ̃tʁajə
la mɔʁ e mwa fəzɔ̃ no ʁətʁuvajə

εllə savε kə ʒə ʁəvjɛ̃dʁε
dɑ̃ lεz- ɑ̃fez- εllə mə ɡətε
diskʁətəmɑ̃ εllə mɔpsεʁvε
εllə savε kə ʒə sykɔ̃bəʁε

ʒə nə sypɔʁtə plys sə kɔʁ
il nə mə kozə kə dε tɔʁ
il ε ʁɑ̃pli də ʁəmɔʁd
dəpɥi sa kʁəasjɔ̃ il ε dεstine a œ̃ tʁistə sɔʁ

ʒə mə sɑ̃s mal dɑ̃ sə kadavʁə
bjɛ̃to il kuləʁa dɑ̃ la lavə
dɑ̃ lε pʁɔfɔ̃dœʁ dy kalvεʁə
mɔ̃n- amə ɑ̃bʁasəʁa lε tənεbʁə

ʒə vudʁε mə vɔlatilize
kɔ̃ pɥisə ɑ̃fɛ̃ mublje
ʒatɑ̃ kœ̃ kamjɔ̃ vjεnə mə foʃe
kɔmə ka də ʁjɛ̃ ʒə nə dəvʁε mə pʁəɔkype