Poeme : Marre…

Putain je suis trop enervée
J’en ai marre je suis trop stressée
Le passé devastateur me rattrape
Tout ca pour moi est un handicap

Mon cœur n’arrete pas de saigner
Mes yeux continuent de pleurer
Mes larmes sur mes joues coulent
Je deviens folle, maboule

Je suis toute tremblante
Ma crise je le sens, commence
Mes levres sont a sang pratiquement
Pas moyen de les refermer, de mettre un pansement

J’en peux plus de tout ces pleures
J’ai mal quand mon corps ce tort de douleur
J’en ai ral le bol que mes yeux ne voient que souffrance
J’en ai assez de tout ca, ca me met en transe

Ma crise ne s’ettenue pas
J’ai des goutte de sueurs qui roulent sur moi
Ral le cul je veux que ca ce termine
Marre de toutes ces vermines

pytɛ̃ ʒə sɥi tʁo ɑ̃nεʁve
ʒɑ̃n- ε maʁə ʒə sɥi tʁo stʁese
lə pase dəvastatœʁ mə ʁatʁapə
tu ka puʁ mwa εt- œ̃-ɑ̃dikap

mɔ̃ kœʁ naʁətə pa də sεɲe
mεz- iø kɔ̃tinɥe də pləʁe
mε laʁmə- syʁ mε ʒu kule
ʒə dəvjɛ̃ fɔlə, mabulə

ʒə sɥi tutə tʁɑ̃blɑ̃tə
ma kʁizə ʒə lə sɑ̃s, kɔmɑ̃sə
mε ləvʁə- sɔ̃t- a sɑ̃ pʁatikəmɑ̃
pa mwajɛ̃ də lε ʁəfεʁme, də mεtʁə œ̃ pɑ̃səmɑ̃

ʒɑ̃ pø plys də tu sε plœʁə
ʒε mal kɑ̃ mɔ̃ kɔʁ sə tɔʁ də dulœʁ
ʒɑ̃n- ε ʁal lə bɔl kə mεz- iø nə vwae kə sufʁɑ̃sə
ʒɑ̃n- ε ase də tu ka, ka mə mεt ɑ̃ tʁɑ̃zə

ma kʁizə nə sεtənɥ pa
ʒε dε ɡutə də sɥœʁ ki ʁule syʁ mwa
ʁal lə kyl ʒə vø kə ka sə tεʁminə
maʁə də tutə sε vεʁminə