Poeme : Je Donne Mon Ame A Dieu

Il faut respirer pour pouvoir penser, penser a mon existance qui se detruit,
Desespere de la vie,
Je m’en fuit,
Je m en vais si loin,
Que personne ne retrouvera m on chemain,
Je saute en haut d’une montagne,
Je revois toute ma vie en rafale,
Fini les soufrances,
Fini les inquietude,
Je dis au revoir a la solitude,
Je me reguit d’avance il a aucune intervenance,
Qui m’en pechera de me sucider et de enfin me liberer,
Voila c toute la realite.
Il n’avais rien qu’a pas me ridiculiser !
Sans aucune consiance et sans pitie,
Je donne mon ame a dieu qu’il en fasse se qu’il en veut !

il fo ʁεspiʁe puʁ puvwaʁ pɑ̃se, pɑ̃se a mɔ̃n- εɡzistɑ̃sə ki sə dətʁɥi,
dəzεspəʁə də la vi,
ʒə mɑ̃ fɥi,
ʒə εm ɑ̃ vε si lwɛ̃,
kə pεʁsɔnə nə ʁətʁuvəʁa εm ɔ̃ ʃəmɛ̃,
ʒə sotə ɑ̃-o dynə mɔ̃taɲə,
ʒə ʁəvwa tutə ma vi ɑ̃ ʁafalə,
fini lε sufʁɑ̃sə,
fini lεz- ɛ̃kjətydə,
ʒə di o ʁəvwaʁ a la sɔlitydə,
ʒə mə ʁəɡi davɑ̃sə il a okynə ɛ̃tεʁvənɑ̃sə,
ki mɑ̃ pεʃəʁa də mə syside e də ɑ̃fɛ̃ mə libəʁe,
vwala se tutə la ʁəalitə.
il navε ʁjɛ̃ ka pa mə ʁidikylize !
sɑ̃z- okynə kɔ̃sjɑ̃sə e sɑ̃ piti,
ʒə dɔnə mɔ̃n- amə a djø kil ɑ̃ fasə sə kil ɑ̃ vø !