Poeme : Elle Pense Encore A Toi

Assise a cette table elle conte
Sur son trop petit calepin
Son histoire sans gêne sans honte
Elle lui raconte son bonheur tous plein

Elle écrit en souriant et fredonnant
Le regard des autres elle ne le voit
Elle danse sur le banc discrètement
En écrivant sa vie, dans sa tête elle le voit

Ses hommes qui la mat en discutant
Elle ne les voit même pas
Ils restent pour elle très indifférent
Le seul a qui elle pense n’est pas là

Le seul qui a ces yeux a de l’importance
Le seul qui restera un merveilleux souvenir
Le seul qui pour elle a mis trop de distance
Le seul qui lui aura ouvert le cœur de plaisir

A lui elle pense jour et nuit
Et sur son calepin se raconte
Sans lui elle aurait déjà fuit
La dur vie que tous les jours elle affronte

asizə a sεtə tablə εllə kɔ̃tə
syʁ sɔ̃ tʁo pəti kaləpɛ̃
sɔ̃n- istwaʁə sɑ̃ ʒεnə sɑ̃z- ɔ̃tə
εllə lɥi ʁakɔ̃tə sɔ̃ bɔnœʁ tus plɛ̃

εllə ekʁi ɑ̃ suʁjɑ̃ e fʁədɔnɑ̃
lə ʁəɡaʁ dεz- otʁəz- εllə nə lə vwa
εllə dɑ̃sə syʁ lə bɑ̃ diskʁεtəmɑ̃
ɑ̃n- ekʁivɑ̃ sa vi, dɑ̃ sa tεtə εllə lə vwa

sεz- ɔmə ki la ma ɑ̃ diskytɑ̃
εllə nə lε vwa mεmə pa
il ʁεste puʁ εllə tʁεz- ɛ̃difeʁɑ̃
lə səl a ki εllə pɑ̃sə nε pa la

lə səl ki a sεz- iøz- a də lɛ̃pɔʁtɑ̃sə
lə səl ki ʁεstəʁa œ̃ mεʁvεjø suvəniʁ
lə səl ki puʁ εllə a mi tʁo də distɑ̃sə
lə səl ki lɥi oʁa uvεʁ lə kœʁ də plεziʁ

a lɥi εllə pɑ̃sə ʒuʁ e nɥi
e syʁ sɔ̃ kaləpɛ̃ sə ʁakɔ̃tə
sɑ̃ lɥi εllə oʁε deʒa fɥi
la dyʁ vi kə tus lε ʒuʁz- εllə afʁɔ̃tə