Poeme : 6Lex

Je courberai ma soif à l’angle aiguë du vide
Fracture d’humidité sur la gencive de l’aube
Le givre de la nuit crisse sur les pas du songe,
Là où le vent ébouriffe sa crinière de fauve
Je ne suis qu’un jeu d’ombres, transpercé de pluie,
Une éraflure de nuage à l’ombre d’un soleil naissant

Affuter la ligne de fuite de son sourire
Sur l’arôme minéral de son regard

Le vieil arbre me salue de ses paupières dorées
Et me dit, de sa voix aiguisée d’écorce et de rosée,
Que la nuit vient, avec sa poigne de sueur et de cauchemars.

ʒə kuʁbəʁε ma swaf a lɑ̃ɡlə εɡy dy vidə
fʁaktyʁə dymidite syʁ la ʒɑ̃sivə də lobə
lə ʒivʁə də la nɥi kʁisə syʁ lε pa dy sɔ̃ʒə,
la u lə vɑ̃ ebuʁifə sa kʁinjεʁə də fovə
ʒə nə sɥi kœ̃ ʒø dɔ̃bʁə, tʁɑ̃spεʁse də plɥi,
ynə eʁaflyʁə də nɥaʒə a lɔ̃bʁə dœ̃ sɔlεj nεsɑ̃

afyte la liɲə də fɥitə də sɔ̃ suʁiʁə
syʁ laʁomə mineʁal də sɔ̃ ʁəɡaʁ

lə vjεj aʁbʁə mə salɥ də sε popjεʁə dɔʁe
e mə di, də sa vwa εɡize dekɔʁsə e də ʁoze,
kə la nɥi vjɛ̃, avεk sa pwaɲə də sɥœʁ e də koʃəmaʁ.